Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5668 Esas 2016/4114 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/5668
Karar No: 2016/4114
Karar Tarihi: 23.02.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5668 Esas 2016/4114 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu dava, bir iş kazası sonucu hayatını kaybeden işçinin mirasçıları tarafından açılmıştır. Davacılar, asıl işveren olan davalı firma ile işi denetleyen alt işverenin kusurlarından dolayı kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti talep etmişlerdir. Mahkeme, davacıların taleplerini kısmen kabul etmiş ve miras payları oranında davalılardan tahsil edilerek davacılara verilmesine karar vermiştir.
Ancak Yargıtay, mahkemenin hüküm fıkrasında önemli bir yanlışlık yaptığını belirtmiştir. Mahkeme, pay oranına bağlı olarak alınacak olan tazminat ve ücretleri, davalılardan müşterek ve müteselsilen ödenmesine karar vermiştir. Oysa bu karar, infazda tereddüt yaratmaktadır. Yargıtay, bu yanlışlığın düzeltilmesi gerektiğini belirterek hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu (4857) Madde 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 32, 33; Medeni Kanun (4721) Madde 620.

7. Hukuk Dairesi 2015/5668 E. , 2016/4114 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı ... Müdürlüğü ve davacılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı murisi ..."ın 19.04.2012 tarihinde iş kazası geçirdiğini ve vefat ettiğini kendisinin davalı ... Müdürlüğü"nden bakım onarım imalat montaj işini alan alt işveren ... yanında 01.01.2000 tarihinden 19.04.2012 tarihine kadar kesintisiz çalıştığını, ... Müdürlüğü"nün asıl işveren olduğunu bu nedenle alt işverenle birlikte sorumluluğunun olduğunu belirterek kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda davacılar mirasçılık belgesini ibraz ederek dava açmışlardır. Mahkemece bu olgu karşısında davacı mirasçılar açısından payları oranında tahsil hükmü kurulması gerekirken “davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacılara verilmesi “ şeklinde hüküm kurulması bu itibarla infazda tereddüt yaratılması hatalı olup bu husus bozma nedeni ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle;Hüküm fıkrasının; 1 nolu bendinin çıkarılarak yerine
‘’ 1-Davanın KISMEN KABULÜ İLE;
a-) 12.747,88-TL Brüt kıdem tazminatının akdin fesih tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek banka faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek davacı mirasçılara miras payları oranında verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine,
b-) 5.185,70-TL Brüt yıllık izin ücreti alacağının dava tarihinden; itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek davacı mirasçılara miras payları oranında verilmesine, fazla talebin reddine, ‘’ rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alının temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine, 23/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.