MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tapu iptali ve tescil davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Hazine tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
1954 yılında yapılan kadastro sırasında ... Köyü, 255 parsel sayılı 4146 m2 yüzölçümlü taşınmaz belgesizden tarla niteliğiyle gerçek kişiler adına tespit ve tescil edilmiş olup, satış nedeniyle davalı adına tapu kaydı oluşmuştur.
Davacı Hazine vekili, taşınmazın bir bölümünün 1975 yılında yapılan 1744 sayılı Kanun 2. madde uygulaması sonucu Hazine adına orman sınırları dışına çıkarıldığı ve işlemin kesinleştiği iddiasıyla tapu kaydının iptalini istemiş, mahkemece davanın kısmen kabulü yolunda verilen karar davacı ve davalı tarafından temyiz edilmekle Dairenin 13.07.2011 gün ve 5144 - 9243 sayılı kararıyla onanmış, daha sonra davalı vekili karar düzeltme istemiş, Dairenin 16.10.2012 gün ve 10965 - 11775 sayılı kararıyla "onama kararından sonra 19.04.2012 tarihinden sonra yürürlüğe giren 6292 sayılı Kanunun uygulanması gerektiği" gerekçesiyle önceki onama kararı kaldırılarak hüküm bozulmuştur.Bozma kararına uyulduktan sonra, Hazine vekilinin, 16.04.2013 tarihli duruşmada 6292 sayılı Kanun kapsamında davadan vazgeçtiklerini açıklaması nedeniyle mahkemece davanın vazgeçme nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.Dava, 1744 sayılı Kanunun 2. maddesi uygulamasına dayalı tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir. Yörede, 1941 yılında 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılıp kesinleşen orman kadastro çalışması ile 1977 yılında kesinleşen aplikasyon ve 2. madde uygulaması vardır.Somut olayda; Hazine, tapuda gerçek kişiler adına kayıtlı olan taşınmazın 2/B madde kapsamında kalması nedeniyle tapu kaydının iptalini istediğine göre, 6292 sayılı Kanunun 7/1- a maddesinin uygulanacağı ve buna göre; Hazinenin açılan davadan vazgeçmiş sayılacağı kanunun âmir hükmü gereğidir. Buradaki vazgeçme, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 307. maddesi ve devamında düzenlenen teknik anlamda bir "davadan feragat" olmayıp, kanundan kaynaklanan ve davalının rıza ve muvafakatinin da aranmadığı, kendine özgü (davanın geri alınması niteliğinde) bir vazgeçmedir. Ayrıca, 6292 sayılı Kanun hükümleri uyarınca sonuçlandırılacak bu tür davalarda, yargılama giderlerinin taraflar üzerinde bırakılması, taraflar leh ve aleyhine vekâlet ücreti takdir edilmemesi gerekmektedir. Bu nedenlerle mahkemece, davacı Hazine 6292 sayılı Kanun gereğince davadan vazgeçmiş sayılacağından, konusuz kalan davada karar verilmesine yer olmadığına ve taraflar leh ve aleyhine vekâlet ücreti takdirine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu gibi hüküm kurulması doğru değil ise de, bu yanılgının giderilmesi hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple, hükmün 1. bendinin hükümden çıkarılarak yerine "6292 sayılı Kanunun 7/1-a maddesi gereğince konusuz kalan davada karar verilmesine yer olmadığına", 3. bendinin çıkarılarak, yerine "taraflar lehine ve aleyhine vekâlet ücreti takdirine yer olmadığına" ibaresi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K."nun 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA 10/06/2014 günü oy birliği ile karar verildi.