Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücûan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflarca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava; 09.06.2004 tarihli iş kazasında sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerin davalılardan tahsili istemine ilişkin olup, 5510 sayılı Yasa"nın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücûan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 26. maddesidir.
Anılan maddeden doğan rücu hakkı, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücû hakkına” dayanmaktadır. Kurum, iş kazası ya da meslek hastalığı ile malûllük sonucu sigortalılara ve bunların ölümü halinde hak sahiplerine yaptığı her türlü ödemelerle bağlamış bulunduğu gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerini, kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı olarak, zarara sebep olan işveren ya da üçüncü kişilere rücu etmektedir.
İş kazası ya da meslek hastalığı sonucu sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya veya bunların ölümü halinde hak sahiplerine bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değeri, gelecekte ödenecek gelirlerin, yaş, kesilme ihtimali ve Kurumca belirlenecek iskonto oranı dikkate alınarak hesaplanan tutarını ifade etmekte olup, Kurumun sigortalı veya hak sahiplerine bağladığı ilk peşin sermaye değerli gelirden fazlasını isteme hakkı bulunmadığı gibi, bağlanan gelirin kesildiği veya kesilmesi gereğinin, yargılama sürecinde ortaya çıktığı durumlarda, Kurum"un ödemediği veya ödemeyecek olduğu gelir kesimini rücûan isteyemeyeceği yönünün, tazmine yönelik davada gözetilmesi gereken genel ilkeler arasında bulunmaktadır.
./...
506 sayılı Yasa"nın 92. maddesi ise, “Malûllük, yaşlılık ve ölüm sigortaları ile iş kazalarıyla meslek hastalıkları sigortasından hak kazanılan aylık ve gelirler birleşirse, sigortalıya veya hak sahibine bu aylık ve gelirlerden yüksek olanın tümü, eksik olanın da yarısı bağlanır. Bu aylık ve gelirler eşitse, iş kazalarıyla meslek hastalıkları sigortasından bağlanan gelirin tümü, malûllük, yaşlılık ve ölüm sigortalarından bağlanan aylığın da yarısı verilir.” düzenlemesini içermektedir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, iş kazasına uğrayan sigortalıya % 23,20 sürekli iş göremezlik derecesine göre 16.09.2004 başlangıç, 13.07.2009 onay tarihli gelir bağlandığı, bağlanan gelirin, sigortalının 01.06.2009 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazanması nedeniyle, 506 sayılı Yasa"nın 92. maddesi uyarınca yarıya indirildiğinin anlaşılması karşısında davalının tazminle sorumlu olduğu ilk peşin sermaye değerli gelir miktarının tespitinde de, anılan indirimin gözetilmesi zorunluluğu bulunmaktadır.
Sürekli iş göremezlik gelirinin yarıya indirildiği durumlarda, bozma kararımızda da belirtildiği gibi, ilk peşin sermaye değerli gelirin, gelir başlangıç tarihi itibariyle %50 üzerinden belirlenmesi, bu oran üzerinden belirlenmiş olan peşin sermaye değerli gelire, gelir başlangıç tarihinden gelirin yarıya düştüğü tarihe kadar ödenen gelirin %50 fark oranına karşılık miktarının ilavesi gerekecektir. Kuşkusuz bu şekilde belirlenecek tutar her hâlde 92. madde uygulanmaksızın belirlenen gelirin ilk peşin sermeye değer miktarını geçemeyecektir. Ayrıca, başlangıçtaki gelir onay tarihinin esas alınması gereği de bulunmaktadır.
Mahkemece; gelire giriş tarihindeki yarı ilk peşin sermaye değerli gelir miktarı (6.727,17 TL) ile 16.09.2004 - 01.06.2009 tarihleri arasında ödenen yarı fiili ödeme miktarının (3.865,06 TL’nin) toplamının kusur karşılığının gelirler yönünden hüküm altına alınması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmiş olması usûl ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30’uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen geçici 3’üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanununun 438’inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hüküm fıkrasının silinerek yerine ;
“ 1-Davanın kısmen kabulü ile 8.473,78 TL ilk peşin sermaye değerli gelirin onay tarih 13.07.2009 tarihinden, 750,30 TL geçici iş göremezlik ödeneğinin ödeme tarihlerinden, 290,16 TL hastane masrafının sarf tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine,
Fazlaya ilişkin talebin reddine,
2-Harçlar Kanunu gereğince kabul edilen miktar üzerinden alınması gerekli olan 649,92 TL harcın davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak hazineye irat kaydına, bozma konusu yapılan ilk karar nedeniyle yatırılan karar ve ilam harcı miktarının mahsubuna,
../...

3-Davacı kendisini bir vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan ... gereğince hesaplanan 1.800,00 TL maktu vekalet ücretinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine,
4-Davacı tarafından yapılan toplam 1.019,00 TLyargılama giderinden kabul-red oranı dikkate alınarak 821,34 TL’sinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, bakiye yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına,
5-Karar kesinleştiğinde ve istek halinde fazla yatırılan gider avansının iadesine,” cümlelerinin yazılmasına, ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan alınmasına, 14.11.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.