MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Kamu malına zarar verme, yaralama


Kamu malına zarar verme suçundan tüm sanıkların mahkumiyeti ile yaralama suçundan sanık M.. B..’ın mahkumiyetine ilişkin hükümleriyle, sanık E.. K..’nın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık M.’ün yokluğunda verilen mahkumiyet hükümlerinin adresine tebliğ edildiği 08/10/2012 tarihinde askerde bulunduğu ve askerlik yaptığı yer adliyesi aracılığıyla 23/10/2012 tarihinde gönderdiği temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan temyiz incelemesinde;
A- Sanık E.. K.. hakkında yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
5271 Sayılı CMK"un 231.maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ilişkin karara karşı aynı kanunun 231/12.maddesine göre itiraz yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığından 5271 Sayılı CMK"un 264.maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda merciin belirlenmesinde yanılma, başvuran sanığın haklarını ortadan kaldırmayacağından temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin iade edilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE,
B- Sanık M.. B.. hakkında yaralama suçundan verilen hükme yönelik incelemede;
Sanığın bıçak ve yumruk vurarak polis memuru olan katılan D.’u vücudunda kesi ve nazal kemikte kırık oluşturacak şekilde yaraladığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, aşağıdaki husus dışında sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53.maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan hüküm fıkrasında yer alan; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
C- Sanıklar E.. Y.., A.. K.. ve A.. D.. haklarında kamu malına zarar verme suçundan verilen hükümlere yönelik incelemede;
Sanıkların temyiz kapsamında bulunmayan mağdur-sanık E. B.’yi linç etmek için polisler tarafından saklandığı Adli Tıp binasına saldırarak kapı ve camlarını tekme ve taş atarak kırmak suretiyle zarar verdiklerinin iddia ve kabul edildiği olayda;
Sanıklar E., A. ve A.’ın yargılamanın tüm aşamalarında olaya karışmadıklarını savunmaları, katılan D. ve tanık M.’nın 17/05/2010 tarihli teşhisinde A.’ın bir müdahalede bulunmadığını belirtmeleri, sanık E.’e yönelik bir tespitlerinin bulunmaması, yargılama aşamasında katılan D.’un, A. ve A.’in olay sırasında dışarda beklediklerini beyan etmesi, mağdur-sanık E. B.’nin sanıklar A.ve A.’ın kendisine yardım ettiğini ifade etmesi karşısında sanıkların üzerlerine atılı kamu malına zarar verme suçunu işledikleri yönünde her türlü kuşkudan uzak kesin ve yeterli delil bulunmadığından beraatları yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK"nın 152/1 maddesinde yapılan değişikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının üst sınırının altı yıldan dört yıla indirilmesi ve sanıklar hakkında hüküm kurulurken alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tertip edilmesi karşısında söz konusu kanun değişikliğine göre sanıkların hukuki durumunun bu değişikliğe göre değerlendirilmemesi,
TCK’nın 53.maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar E.. Y.., A.. K.. ve A.. D..’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA,
D- Sanıklar E.. K.. ve M.. B.. haklarında kamu malına zarar verme suçundan verilen hükümlere yönelik incelemede;
Sanıklar E.. K.. ve M.. B.. hakkında yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a- 28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK"nın 152/1 maddesinde yapılan değişikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının üst sınırının altı yıldan dört yıla indirilmesi ve sanıklar hakkında hüküm kurulurken alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tertip edilmesi karşısında söz konusu kanun değişikliğine göre sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b- TCK’nın 53.maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar E.. K.. ve M.. B..’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 18/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.