Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1013 Esas 2020/2329 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1013
Karar No: 2020/2329
Karar Tarihi: 10.03.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1013 Esas 2020/2329 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın Resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyeti kararlaştırılmıştır. Vekaletname aslı ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı gözetilmiştir. Suça konu nüfus cüzdanının aldatıcılık niteliğinin tespit edilememesi nedeniyle zincirleme suç hükümleri uygulanamamış, temel ceza TCK'nin 43. maddesi uyarınca artırılmıştır. Temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden hüküm bozulmuş, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu husus düzeltilebilir olduğundan ceza TCK'nin 43/1 maddesi uyarınca 6 yıl olarak belirlenmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı
- TCK'nin 43. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi
- TCK'nin 43/1. maddesi
- 322. madde.

11. Ceza Dairesi 2020/1013 E. , 2020/2329 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosyada bulunan vekaletname aslı ile ilgili olarak mahallinde karar verilmesi ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine; ancak:
Aslı ele geçirilemeyen ve ilgili kurumca da düzenlenmediği anlaşılan suça konu nüfus cüzdanının aldatıcılık niteliğinin bulunup bulunmadığının tespitinin mümkün olmaması nedeniyle zincirleme suç hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yüklenen suçun zincirleme şekilde işlendiğinin kabulü ile temel cezanın TCK"nin 43. maddesi uyarınca artırılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK’nin 43/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından tamamen çıkarılması ve sonuç cezanın "6 yıl" olarak belirlenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.