Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca açıklanması ile TCK"nın 89/4, 62/1, 53/6, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/4, 62/1, 53/6, 53. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve ehliyetinin 10 ay süre ile geri alınmasına ve hak yoksunluğu uygulanmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/6. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Adıyaman 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2014 tarihli ve 2014/265 Esas, 2014/727 Karar sayılı kararının 19/01/2015 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 11.11.2017 tarihinde TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunu işlediği ve Amasya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 05.06.2018 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Adıyaman 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2019 tarihli ve 2018/537 Esas, 2019/196 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi;
Sanığın idaresindeki araçla, gece vakti aydınlatmasız, meskun mahal dışında, çift yönlü virajlı yolda seyir halinde iken, karşı şeride geçmesi ve karşı yönden gelen araçla çarpışması sonucu üçü basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, biri hayati tehlike geçirecek ve vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde olmak üzere toplam dört katılanın yaralandığı olayda; sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi;
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün hak yoksunluğuna ilişkin 4 numaralı paragrafının çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.