MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜMLER : Düşme

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında hakaret suçu nedeniyle yapılan temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden yapılan temyiz incelemesinde;
Yeni Türk Ceza Adalet Sisteminde “Kaç tane fiil varsa o kadar suç, kaç tane suç varsa o kadar ceza” kuralı geçerlidir. Ancak; “Suç ve Cezada Orantılılık İlkesi” uyarınca bu kuralın, bileşik suç ( 5237 sayılı TCK m. 42 ), zincirleme suç ( TCK m. 43/1 ) ve fikri içtima ( Fikri içtima; aynı -TCK m. 43/2- neviden fikri içtima ve farklı -TCK m. 44- neviden fikri içtima olmak üzere ikiye ayrılır. )dan ibaret olmak üzere üç ayrı istisnası kabul edilmiştir.
TCK"nun 43/1. maddesine göre, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi halinde, faile tek ceza verilir. Ancak; bu ceza dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır.
Zincirleme suçun varlığı halinde, değişik zamanlarda işlenen fiillerin her biri müstakil olarak değerlendirildiğinde, ayrı bir suç oluşturmasına rağmen, suç ve cezada orantılılık ile hakkaniyet ilkelerini benimseyen kanun koyucu, suç ve ceza siyaseti açısından bu fiillere tek bir ceza verilmesi ve bu cezanın belli bir oranda artırılmasıyla yetinilmesi düşüncesini benimsemiştir.
Zincirleme suçta temel cezanın nasıl belirleneceği kanunda açıkça düzenlenmemiş olup, bu husus doktrin ve uygulamaya bırakılmıştır. Ancak, TCK"nın 2. maddesinde düzenlenen suçta ve cezada kanunilik ilkesi uyarınca, "Suç ve ceza içeren hükümler, kıyasa yol açacak biçimde geniş yorumlanamaz."
Zincirleme suçu oluşturan fiillerden biri suçun temel şeklini, diğeri daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hâlini oluşturmakta ise, daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hâlden belirlenen ceza üzerinden nitelikli hâl artırımının yapılması gerekir. Aynı şekilde fiillerden biri tamamlanmış, diğeri teşebbüste kalmış ise, tamamlanmış suçun cezası üzerinden zincirleme suç artırımı yapılmalıdır.
Suçun nitelikli hâli teşebbüste kalmış, temel şekli tamamlanmış ise, uygulama ve akademisyenlerin ortak görüşüne göre, daha ağır olan ceza miktarı (farklı nev"iden fikri içtimadan mülhem) somut olarak belirlenip, bu miktar üzerinden zincirleme suç artırımının yapılması gerekir.

Zincirleme suç hükümlerinin uygulanabilmesi için, mutlaka, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda aynı suçun aynı mağdura birden fazla işlenmesi gereklidir.
Dar bir yorumla, değişik zamanlarda işlendiği kabul edilebilecek fiillerin birden fazla olması, her zaman hukuken de birden fazla fiilin ve dolayısıyla birden fazla suçun varlığını kabul etmemizi gerektirmez.
Bu düşünceden hareketle, Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 02.10.2007 gün ve 2007/6-195 esas ve 2007/197 karar sayılı içtihadında, “fiilin tekliği” konusunda geniş yorum benimsenmek suretiyle, “yakınanın evinden para ve bir kısım eşya ile birlikte alınan otomobil anahtarıyla evin otoparkında bulunan aracın çalınmasının tek bir hırsızlık suçunu oluşturacağı, doğal anlamda çok olan fiillerin temel cezanın belirlenmesinde dikkate alınması gerektiği ”nin kabul edildiğini görmekteyiz.
Somut olayda müstakil olarak değerlendirildiğinde, mala zarar verme suçunun temel şeklinin işlenmesinin hemen akabinde kasten yaralama suçunun nitelikli şekline teşebbüs edilmiş ise de, bu fiillerin değişik zamanlarda işlenmesi söz konusu olmadığından aralarında hukuki ya da fiili kesinti olmayan ve doğal anlamda tek olmayan bu fiillerin hukuki anlamda tek bir fiil olarak kabul edilmesi gerekir.
Bu durumda cezanın nasıl belirleneceği konusu, doktrin ve uygulamada tartışmalıdır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 04.06.2020 gün ve 2016/3-194 Esas ve 2020/260 Karar sayılı içtihadına konu olayda, fail mağdura yumrukla vurup basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek biçimde yaralamış, hemen akabinde silahtan sayılan cam şişe parçasıyla yaralamaya teşebbüs etmiştir.
Bu gibi durumlarda cezanın nasıl belirleneceğine dair çok değişik görüşler ileri sürülebilirse de, aşağıdaki iki görüşün büyük oranda savunulduğu görülmektedir.
Bir görüşe göre, fiil bir bütün olarak 5237 sayılı TCK"nın 86/2 maddesi kapsamında tamamlanmış yaralama suçunu oluşturmaktadır. Ancak, fiil esnasında silahtan sayılan cisimle yaralama meydana gelmese de, suçta kullanılma söz konusu olduğundan fail hakkında ayrıca TCK."nın 86/3-e maddesindeki nitelikli hâlin de uygulanması gerekir. Böyle bir uygulama karma uygulama değildir. Bu görüşün kabulü hâlinde re"sen soruşturulması gereken ve uzlaşmaya tâbi olmayan bir suçun varlığı söz konusudur.
Sonuçta Yargıtay Ceza Genel Kurulu çoğunluğunun da benimsediği diğer görüşe göre, tıpkı zincirleme suç ve farklı nev"iden fikri içtimada olduğu gibi, somut olarak daha ağır ceza tespit edilip, yalnızca bu cezanın uygulanmasıyla yetinilmesi gerekir. Genel Kurul çoğunluk görüşüne göre ayrıca, silahla yaralamaya teşebbüsten verilen cezanın, basit yaralama için öngörülen cezadan az olmaması gerekir.
Her suçun bir mağduru vardır. Mağdurun şikayeti, bazı hâllerde yargılama şartıdır.
Birinci görüş benimsendiği taktirde, fail bakımından daha ağır ceza verilmesini gerektiren bütün hâller aleyhine olarak tatbik edilecektir. Ayrıca aralarında hukuki ve fiili kesinti olmayan, her biri tek başına da suç teşkil edebilen fiillerden biri şikayete bağlı ise ve mağdur şikayetçi olmasa da bu fiil dolayısıyla fail bakımından daha ağır neticelerin doğmasına cevaz verilmiş olacaktır.
Dairemiz, TCK"nın kanunlaştırılmasında esas alınan, kanunilik, aleyhe kıyas ve yorum yasağı, hümanizma, hakkaniyet, suç ve cezada orantılılık ilkelerine daha uygun olduğu düşüncesinden hareketle ikinci görüşü benimsemektedir.
Bu izahattan sonradava konumuz olan somut olay değerlendirildiğinde; bir fiille mala zarar verme suçuna ilaveten silahtan sayılan cisimle kasten yaralamaya teşebbüs suçunun da işlendiği anlaşıldığından, sanığınyalnızca en ağır olan suçun cezası ile cezalandırılması gerekir. Esasen mala zarar verme suçundan şikayetten vazgeçilmesi nedeniyle bu suçun cezası daha ağır olsa bile yine ve yalnızca silahtan sayılan cisimle kasten yaralamaya teşebbüs suçundan ceza verilmesi gerekir.

Açıklanan nedenlerle, sanık hakkında TCK’nın 44 ve 73. maddeleri yollamasıyla aynı Kanun’un 86/2, 86/3-e ve 35. maddeleri kapsamında ceza verilmesi yerine, mala zarar verme suçundan şikayetten vazgeçme nedeniyle düşme kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 09.11.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.