Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/14395 Esas 2021/20229 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/14395
Karar No: 2021/20229
Karar Tarihi: 30.11.2021

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/14395 Esas 2021/20229 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında bozma öncesi yapılan yargılama sonucu hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği, ancak usulüne uygun tebliğe rağmen, sanığın kararı temyiz etmemesi üzerine kesinleştiği belirtiliyor. Bozma sonrası yapılan yargılamada yeniden sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün yok hükmünde olduğu ve temyizi mümkün olmadığından o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin reddedildiği ifade ediliyor. Diğer sanıkların elektirik şirketine ait trafolardan yağ çaldıklarının anlaşılması üzerine hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine karar verilmesi gerektiği halde, eksik ceza tayini nedeniyle TCK'nın 43/1 maddesi yerine 43/2 maddesinin yanlış yazıldığı ve bu nedenle bozma yapılmadığı aktarılıyor. Kararda, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olarak Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan iptal kararına ve 7242 sayılı Kanun ile yapılan değişikliklere dikkat çekiliyor. Kararda geçen kanun maddeleri: Türk Ceza Kanunu'nun 43/1 ve 43/2 maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2021/14395 E. , 2021/20229 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- O yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında bozma öncesi yapılan yargılama sonucu hırsızlık suçundan Çivril Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2013/47 Esas 2014/192 Karar sayılı ilamı ile 2 yıl 6 ay hapis cezasına mahkumiyetine karar verildiği, usulüne uygun tebliğe rağmen, sanık ...’nın kararı temyiz etmemesi üzerine 02/06/2014 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; bozma sonrası yapılan yargılamada yeniden sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmünün yok hükmünde olduğu ve temyizi mümkün olmadığından o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıkların 18/03/2012, 13/04/2012, 15/04/2012 ve 16/04/2012 tarihlerinde katılan ..., Elektrik Dağıtım A.Ş.’ne ait Çivril İlçesinin farklı bölgelerinde bulunan trafolardan yağ çaldıklarının anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında ayrı ayrı hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine karar verilmesi gerektiği halde, TCK’nın 43/1. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından hüküm fıkrasında TCK"nın 43/1 maddesi yerine 43/2 maddesinin yazılması mahallinde düzeltilmesi olanaklı maddi yazım hatası olarak kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 30.11.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.