Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davacı .... için; 11 TL maddi ve 625 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine, Davacı ... mirasçıları için; manevi tazminat talebinin reddi ve 11 TL maddi tazminatın davalıdan alınarak davacının mirasçılarına veraset ilamındaki payları oranında verilmesine,

Davacı .....’in tazminat talebinin kısmen kabulüne, davacı ...’ın manevi tazminat talebinin reddine, maddi tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükümler, davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Diyarbakır 2. Devlet Güvenlik Mahkemesinin 14.05.1998 tarih, 1995/586 Esas, 1998/90 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinden; sanıkların (davacıların) Terör örgütüne yardım ve yataklık suçundan beraatlerine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 21.10.2003 tarihinde kesinleştiği, davanın işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun’un 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış, davacı .....’in tazminat talebinin kısmen kabulüne, davacı ...’ın manevi tazminat talebinin reddine, maddi tazminat talebinin ise kısmen kabulüne dair hükümlerin davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edildiği, davacılar vekilinin taleplerinin reddedilen kısmı nazara alındığında hükmün temyizi kabil olduğu ve esastan incelenerek bir karar verilmesi gerektiği anlaşıldığından hükmün kesin olması nedeniyle temyiz isteğinin reddine ilişkin tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Davacı .... vekilinin temyiz itirzalarının incelenmesinde;
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre davacılar vekilinin, eksik incelemeye ve tazminat miktarlarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle davacı .... hakkındaki hükmün ONANMASINA,
Davacı ... mirasçıları vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre davacılar vekilinin sair temyiz itirazının reddine, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.03.2012 gün ve 92/223 sayılı kararında belirtildiği üzere koruma tedbirleri nedeniyle dava açma hakkının kural olarak zarar görene ait olduğu, bu hakkın mirasçılara intikalinin ancak zarar görenin ölmeden önce dava açması veya dava açma iradesini açıkça beyan etmesi durumunda mirasçılara intikal edeceği, mirasçıların bu şartlarda açılmış davaya devam edebilecekleri veya dava açabilecekleri anlaşılmakla dava açıldıktan sonra 21/12/2010 tarihinde öldüğü anlaşılan davacılardan ..."ın manevi tazminat talebinin yasal mirasçılarına intikal ettiği gözetilmeden, manevi tazminat talepleri konusunda bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, davacılar vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 11.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.