Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, davalı Kurumca yapılan resen tescil işleminin iptali ile kayıtlardan terkini, idari para cezası yönünden Kuruma borçlu olmadıklarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, idari yargının görevli olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı vekili, davacı şirket adına 01.01.2011 tarihi itibariyle ... Köyü 39 nolu Lokosyon Kuyusu işyerinin, 10101224.072 sicil no ile resen tescil edilmesi işleminin iptali ile kayıtlardan terkinine ve idari para cezası yönünden Kuruma borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, idari yargının görevli olduğu gerekçesiyle, dava şartı yokluğundan davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağı olan 5510 sayılı Yasanın 86’inci maddesi olup “Kurumun denetim ve kontrol ile görevlendirilmiş memurlarınca, fiilen yapılan denetimler sonucunda veya işyeri kayıtlarından yapılan tespitlerden ya da kamu idarelerinin denetim elemanlarınca kendi mevzuatı gereğince yapacakları soruşturma, denetim ve incelemeler neticesinde veya kamu kurum ve kuruluşları ile bankalar tarafından düzenlenen belge veya alınan bilgilerden çalıştığı anlaşılan sigortalılara ait olup, bu Kanun uyarınca Kuruma verilmesi gereken belgelerin yapılan tebligata rağmen bir ay içinde verilmemesi veya noksan verilmesi halinde, bu belgeler Kurumca re’sen düzenlenir ve muhteviyatı sigorta primleri Kurumca tespit edilerek işverene tebliğ edilir. İşveren, bu maddeye göre tebliğ edilen prim borcuna karşı tebliğ tarihinden itibaren bir ay içinde, ilgili Kurum ünitesine itiraz edebilir. İtiraz, takibi durdurur. İtirazın reddi halinde, işveren kararın tebliğ tarihinden itibaren bir ay içerisinde yetkili iş mahkemesine başvurabilir. Yetkili mahkemeye başvurulması, prim borcunun takip ve tahsilini durdurmaz. Mahkemenin Kurum lehine karar vermesi halinde, 88 inci ve 89 uncu maddelerin prim borcuna ilişkin hükümleri uygulanır.” hükmü öngörülmüştür.
Diğer taraftan 5510 sayılı Kanunun 102’nci maddesinde, davalı Kurumca prim borcu dışındaki işlemler bakımından idari para cezaları ile ilgili usul ve esaslar özel bir şekilde düzenlenmiştir. Anılan düzenleme uyarınca; idari para cezasını gerektiren şartlar oluştuğunda Kurum tarafından verilecek idari para cezası ilgiliye tebliğ edilmekle tahakkuk eder ve tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde Kurumun ilgili ünitesine itiraz edilebilir. İtirazı reddedilenler, kararın kendilerine tebliğ tarihinden itibaren 30 gün içinde yetkili idare mahkemesine başvurabilirler. Bu süre içinde başvurunun yapılmaması halinde, idari para cezası kesinleşir ve Kurum alacağına dönüşür. Ne var ki; Mahkemeye başvurulması idari para cezasının takip ve tahsilini durdurmayacaktır.
5510 sayılı Yasanın “Uyuşmazlıkların Çözüm Yeri” başlıklı 101 inci madde hükmüne göre ise, 5510 sayılı Yasada aksine bir düzenleme bulunmayan durumlarda, bu yasa hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili ortaya çıkan uyuşmazlıkların iş mahkemelerinde görüleceği öngörülmüştür.
Yukarıda değinilen yasal düzenlemeler ve açıklamalar çerçevesinde, davaya konu uyuşmazlıkta mahkemece, idari para cezasının iptaline yönelik istem yönünden iş mahkemesinin görevli olmadığı gözetilerek, bu isteme ilişkin olarak dosyanın tefriki ile yargı yanlışlığı yolu nedeniyle davanın HMK "nun 114-115. maddeleri gereğince usulden reddine, resen tescil işleminin iptali ve davacı şirket adına resen tescil edilen işyerinin kayıtlardan terkinine ilişkin istemler yönünden iş mahkemelerinin görevli olması nedeniyle, davanın esasına girilerek yapılacak yargılama sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçelerle davanın tümden reddine karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,10.11.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.