Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacı vekili, 23.01.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının Yasadışı örgüte üye olmak suçu nedeniyle tutuklandığını, tutuklanma nedeniyle maddi ve manevi yönden zarara uğradığını, üniversiteye gidemediğini yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini, bu nedenle tutuklamanın haksız hale geldiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince 30.000 TL maddi ve 50.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep etmiş olup, açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 Esas ve 2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat hükmünden davacının haberdar olmasının aranması gerektiği şeklindedir. Ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama yoktur. Borçlar Kanununun 60. maddesinde tazminat davasının, zarar verici fiil veya olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl sonra zamanaşımına uğrayacağı kabul edilmiştir. Kanun dışı yakalanan veya tutuklanan kimseler bakımından, devletin yaptığı yakalama veya tutuklama haksız fiili ceza davasının kesinleşmesi ile netleştiğinden bu tarih olayın vuku tarihi olup, bu tarihten itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyecektir. İncelemeye konu olan dosya kapsamına ve tazminat davasına dayanak teşkil eden mahkeme dosyasının içeriğine göre davacı hakkındaki beraat hükmünün 30.03.1988 tarihinde kesinleştiği davacı ... için davanın 23.01.2012 tarihinde, -10 yıl dolduktan sonra- açıldığının anlaşılması karşısında süresinde açılmayan davanın bu sebeplerle reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde Anayasanın geçici 15. Maddesinin yürürlükten kaldırıldığı 07.05.2010 tarihinden itibaren işlemeye başlayan hak düşürücü süreden sonra açıldığından bahisle reddedilmesi, gerekçesi itibariyle yanlış sonucu itibariyle doğru kabul edilmiş ve davanın tümüyle reddedilmesi karşısında, davalı hazine yararına Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken dilekçe yazım ücretine karar verilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ve davanın süresinde açıldığına ilişkin, temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak, ONANMASINA, 11.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.