Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 87,27 TL maddi ve 2.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Düzce Ağır Ceza Mahkemesinin 22/03/2002 tarih, 1998/100 Esas - 2002/72 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinden; sanığın (davacının) Zimmet suçundan beraatine hükmedildiği, kararın ilgili Yargıtay Ceza Dairesinin temyiz incelemesinden geçmek suretiyle 17/05/2005 tarihinde kesinleştiği, iş bu davanın haksız işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun’un 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış, yasal faizin tutuklama tarihinden itibaren talep edilmesi karşısında kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarlarına tahliye tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak, yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre davalı vekilinin, eksik incelemeye, kendileri lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ve davacının kendi kusuru ile tutuklanmasına sebebiyet verdiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak, ONANMASINA, 11.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.







.