Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/11366 Esas 2014/3183 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkûmiyet,

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın iniş eğimli yolda aracını park edip yeterli önlem almadığı nedeniyle aracın yanından uzaklaştığı sırada aracın kendiliğinden aşağıya doğru hareket edip yol kenarında bekleyen katılanlara çarpıp kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda, sanığın asli ve tam kusurlu olarak kazaya sebebiyet verdiği mahkemece de kabul edildiği halde, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden alt sınırdan ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 5 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında tam gün sayısının 150 gün yerine 300 gün olarak yanlış belirlenmesi neticesi 3000 TL yerine 6.000 TL adli para cezası hükmedilmek suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. ve 4. fıkrasında yer alan “300 gün” ibaresinin “150 gün” olarak, yine 4. fıkrasında yer alan 6.000” ibaresinin “3.000” olarak düzeltilip, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.