Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/5772 Esas 2022/1604 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.01.2019 tarih ve 2017/14-548 (E), 2019/1 (K) sayılı kararı ile birçok kararda vurgulandığı üzere, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu ile cezalandırılmak istenen husus, bireylerin hareket özgürlüğünün hukuka aykırı biçimde kaldırılması ve sınırlandırılmasıdır. Bu husus madde gerekçesinde de "Bu suç ile korunan hukuki değer, kişilerin kendi arzusu ve iradesi çerçevesinde hareket edebilme hürriyetidir." şeklinde ifade edilmiştir.
Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu, serbest hareketli bir suç olduğundan, bir yere gitme veya bir yerde kalma özgürlüğünün kaldırılması neticesini doğurabilecek her türlü hareket ile işlenebilecektir. Mağdurun bir yere gitme veya kalma özgürlüğünün ihlal edilmesi sonucunun doğması kaydıyla suç her yerde ve zamanda işlenebilir.
Suçun manevi unsuru ise; failin mağduru şahsi özgürlüğünden yoksun bırakmaya yönelik hareketleri gerçekleştirmesi ve istemesi, yani genel kasıttır.
Somut olayda; temyiz dışı sanıklar ... ile ...'ın alınan beyanlarında, katılan ... ile sanık ...'i bir depoya girerken gördüklerini, depoya ilk önce sanığın, ardından katılanın girdiğini, yanlarına gittiklerinde sanığın oturduğunu, katılanın ise ayakta durduğunu görmeleri üzerine ne yaptıklarını sorduklarında sanığın "sizi ilgilendirmez" diye cevap vermesi ile sanık ...'ın sanık ...'i ittirdiğini ve tarafların kavga ettiğini ifade ettikleri; katılan ...'ın ise soruşturma aşamasında alınan beyanında, olay günü internet kafeden çıkıp evine giderken sanık ... ile karşılaştıklarını, sanığın görüşmek istediğini söylemesi üzerine kendisi ile bir kafe önünde buluşarak birlikte bir depoya gittiklerini, depoda sanığın oturduğunu kendisinin de ayakta durduğunu, sanık ...'ın konuşmalarından rahatsız olması
üzerine bulundukları yerden gitmek istediğinde sanık ...'ın, sol elinden tutarak "gitme, dur, insan gibi konuşalım" dediği sırada temyiz dışı diğer sanıklar ...'in yanlarına geldiğini, dayak yememek için polis merkezine sığındığını beyan ettiği anlaşılması karşısında; giriş çıkış engeli ve kilidi olmayan depoya önce sanığın ardından katılanın rızaları ile girdikten sonra katılan ...'ın depodan gitme özgürlüğünün kısıtlandığına dair her türlü şüpheden uzak yeterli ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısı ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.01.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.