MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, davalı ile yaptıkları oto alım satım sözleşmesi gereği ödenmesi kararlaştırılan miktarın 2.000,00 TL sı için 4.12.2001 vade tarihli bono tanzim edildiğini, bono bedelinin banka havalesi yoluyla davalının sigortalı çalışanı ..."e havale edildiğini, açıklama kısmına da “4.12.2001 tarihli 2.000,00 TL lık ... senedinin iadesi” yazıldığını, banka çalışanlarının dikkatsizliği sonucu senet alınmadan havale bedeli ödendiği için davalının bu durumu fırsat bilerek hakkında icra takibi başlattığını ileri sürerek, icra takibinden dolayı davalıya borçlu olmadığının tespitine, % 40 tazminata karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davalının, takip dayanağı bononun aynı vade tarihli başka bir bonodan kaynaklandığını ileri sürdüğü anlaşıldığına göre bu hukuki ilişkinin ve borcun varlığını ispat yükünün davalının üzerinde olduğu, davalının takip dayanağı sözleşmeyi ne şekilde yaptığını hatırlamadığını söylediği, bu konuda herhangi bir delil ibraz edemediği, bu itibarla davacının bono bedelini ödediği halde davalı tarafından bononun mükerrer olarak tahsile konulduğu gerekçesi ile davanın kabulüne, davacının takip dosyasındaki bono nedeniyle davalıya borçlu olmadığının tespitine, asıl alacağın % 40"ı oranında kötü niyet tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Menfi tespit davasının kabulü halinde borçlu lehine tazminata hükmedilebilmesi için alacaklının takibinde kısmen veya tamamen haksız çıkması yanında icra takibinin kötüniyetle yapılmış olduğunun da davada kanıtlanması gerekir. Davalı alacaklının alacağının varlığını kanıtlayamamış olması takibin haksızlığının kabulü için yeterli ise de davalının kötüniyetli olduğunu göstermez. Davacı davalının bu haksız takibi kötü niyetle yaptığını ileri sürüp davada kanıtlamış da değildir. Mahkemenin bu hususu gözardı ederek davalı aleyhine kötüniyet tazminatına hükmetmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK.nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda 1.bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, 2.bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 1. bendinin 2. paragrafında yer alan “asıl alacağın %40 oranında kötü niyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine” cümlenin hükümden çıkarılmasına, yerine “davalının kötü niyeti kanıtlanamadığından davacının kötü niyet tazminatı talebinin reddine” sözlerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 2.5.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.