Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/412 Esas 2020/1698 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/412
Karar No: 2020/1698

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/412 Esas 2020/1698 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, karşılıklı boşanma davası sonucunda verilen hükümde, davacı-davalı erkek tarafından kusur belirlenmesi, aleyhine hükmedilen maddi tazminat ve nafaka ile davalı-davacı kadın tarafından kusur belirlenmesi, manevi tazminat talebinin reddi, maddi tazminat ve yoksulluk nafakası miktarının yarım kaldığına karar verdi. Tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat miktarının uygun olmadığı belirtilerek, daha uygun miktarda maddi tazminat takdir edilmesi gerektiği vurgulandı. Kararın bu sebeple bozulmasına ve harçların Murat'a yükletilmesine karar verildi. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat takdir edilmesi gerektiği belirtildi.

2. Hukuk Dairesi 2020/412 E. , 2020/1698 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, aleyhine hükmedilen maddi tazminat ve nafaka yönünden, davalı-davacı kadın tarafından ise kusur belirlemesi, manevi tazminat talebinin reddi, maddi tazminat ve yoksulluk nafakası miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yön gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Murat"a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Nefise"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 02.03.2020 (Pzt.)