Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat
Hüküm : Davanın Reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK"nın 232/6. fıkrası gereğince hüküm fıkrasının sonuç kısmında verilen karara karşı kanun yollarına başvurma olanağının bulunup bulunmadığı, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer verilmeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği, davacı vekilinin yüzüne karşı verilen hükmün sonuç kısmında verilen karara karşı tefhimden itibaren 15 günlük sürede temyiz kanun yoluna başvurulması gerektiğinin belirtilmesi ve davacı vekilinin de 20.09.2012 tarihinde belirtilen 15 günlük sürede hükmü temyiz ettiğinin anlaşılması nedeniyle temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup, Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas-2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmadığı, bu itibarla Borçlar Kanununun 60. maddesi gereğince değerlendirme yapılması gerektiği ve haksız fiilin veya zarar ziyanı doğuran olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl sonra zamanaşımının gerçekleşeceği kabul edilmekle, kanun dışı yakalanan veya tutuklananlar bakımından, ceza davasının kesinleşmesinden itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği anlaşılmakla ve bu kapsamda tazminat talebinin dayanağı olan ceza dava dosyasında verilen beraat hükmünün kesinleştiği 31.01.1983 tarihinden, tazminat davasının açılmış olduğu 14.03.2012 tarihine kadar 29 yıldan fazla süre geçtiği ve bu uzun süre içerisinde davacının hakkındaki beraat hükmünün kesinleştiğini bilmediğinden söz etmenin yaşamın olağan akışına uygun olamayacağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, haksız işlem tarihinde yürürlükte olmayan 5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesi gereğince süre yönünden reddine karar verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan, davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 10.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.