Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3067 Esas 2022/13693 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmedilen cezanın türü ve süresine göre sanık müdafiinin duruşmalı temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmekle;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Mağdurun soruşturma aşamasında 28/05/2015 tarihinde savcı huzurunda alınan ifadesinde, sanığın annesi tarafından 27/05/2015 tarihinde 150,00 TL ödeme yapıldığını, bu olaydan dolayı maddi zararının tamamının karşılandığını beyan etmesi karşısında, soruşturma aşamasında gerçekleşen iade nedeniyle sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesi uyarınca ½ oranından daha fazla indirim yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
Sanık tarafından mağdurun zararının kovuşturma aşamasında giderildiğinin kabul edilmesi halinde, etkin pişmanlık hükümleri uyarınca indirim yapılırken uygulama maddesinin TCK'nın 168/2. maddesi yerine aynı Kanun’un 168/1. maddesi olarak yanlış gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 29/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.