Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/472 Esas 2020/1692 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/472
Karar No: 2020/1692

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/472 Esas 2020/1692 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma davası kararında, davacı kadının reddedilen yoksulluk nafakası talebi, maddi ve manevi tazminat ile iştirak nafakası miktarı yönünden, davalı erkeğin kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminat yönünden temyiz edildi. Kararın temyiz incelemesi sonucunda, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise sair temyiz itirazlarının yersiz olduğu belirtilirken, davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğu ifade edilmiştir. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerektiği vurgulanmıştır. Kararın sonucunda, temyiz edilen hükümün 2. bentteki sebeple bozulmasına, bozma kapsamı dışında kalan diğer bölümlerin ise 1. bentteki sebeple onanmasına karar verilmiştir. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun maddesi 174/1 ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınmıştır.

2. Hukuk Dairesi 2020/472 E. , 2020/1692 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, reddedilen yoksulluk nafakası talebi, maddi ve manevi tazminat ile iştirak nafakasının miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle velayeti anneye verilen ortak çocuk Veysel"in temyiz inceleme tarihi itibarı ile ergin olduğunun anlaşılmasına göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.02.03.2020 (Pzt.)