Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/19082 Esas 2015/686 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanıklara yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanık ... hakkında kurulan hükümde, 5275 sayılı Kanunun 108/2. madde ve fıkrası gözetilmeksizin, kesinleşmiş birden fazla mahkumiyet kararı birlikte tekerrüre esas alınmış ise de, en ağır cezayı içeren mahkumiyetin infaz aşamasında tekerrüre esas alınabileceği ve sanıkların görevi yaptırmamak için direnme suçunu, birden fazla kamu görevlisine karşı işlendikleri kabul edildiği halde TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
TCK"nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun sanıkların kendi altsoyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafiinin, sanıklar ..., ..., ..., ..."nin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararların açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak, "5237 sayılı TCK"nın 53/1(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun sanıkların kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması biçiminde, DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanununa uygun bulunan hükümlerin, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 28/04/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.