Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/31895 Esas 2016/3325 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/31895
Karar No: 2016/3325
Karar Tarihi: 12.04.2016

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/31895 Esas 2016/3325 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, çalıştığı şirkette kendisine teslim edilen süt ürünlerini satış yerlerine teslim etmeyerek kendi malı gibi kullanması güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gerekçesiyle Asliye Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edildi. Sanık müdafii temyiz etti ancak temyiz itirazları reddedildi. Ancak, mahkeme kararında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün yanlış uygulandığına karar verildi ve düzeltilerek onaylandı. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, suç işleyen kişinin cezaevinde bulunma süresi boyunca hangi haklardan yoksun bırakılacağını belirler. 1. fıkrasının (c) bendi ise kişinin sadece kendi alt soyundaki kişilere verilen hizmetlere erişim hakkını kısıtlar. 3. fıkrası ise, koşullu salıverilme tarihinden itibaren ceza infazı tamamlanıncaya kadar hak yoksunluğunun devam edeceğini belirler.

15. Ceza Dairesi 2013/31895 E. , 2016/3325 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, ....... Şirketinde, satış elemanı olarak çalıştığı dönemde kendisine teslim edilen süt ürünlerini market ve lokantalara pazarlayıp ürünlerin bedelini şirkete teslim etmesi gerekirken teslim etmeyerek mal edindiği şeklinde gerçekleşen eyleminin güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bilirkişi raporunun uyuşmazlığı çözmeye yeterli ve denetime elverişli olması ile tüm dosya kapsamı dikkate alındığında sonuca etkisi görülmeyen tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan, sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanmayacağı gözetilmeden, alt soyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.