Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4, 50/6, 53/6 maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan katılan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, katılan sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan sanıklar hakkındaki mahkumiyet hükümlerinin nevi ve miktarı itibariyle temyizi kabil olmadığı belirtilerek katılan sanık müdafiilerinin temyiz taleplerinin reddine karar verilmiş ise de, hükümlerde TCK"nın 53/6. maddesi gereğince sürücü belgesinin geri alınmasına da karar verildiğinden hükümlerin kesin olmadığı ve temyize tabi olduğu anlaşıldığından, mahkemenin 27.12.2012 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Katılan sanık ... 07.12.2011 tarihli ilk kolluk ifadesinin şüpheli sıfatıyla alındığı, katılan sanığın Keşan Cumhuriyet Savcılığında müşteki şepheli sıfatıyla alınan 20.01.2012 tarihli ifadesinde, katılan sanık ..."tan şikayetçi olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki (1) nolu, katılan sanık ..."ın, kaza sonrası katılan sanık ..."in araçtan inen iki kişi ile birlikte kendisini darp ederek kasten yaraladığı iddiasına ilişkin olarak soruşturma aşamasında Keşan Cumhuriyet Başsavcılığınca kasten yaralama suçundan kamu davası açmaya yeterli şüphe oluşturacak delil bulunmaması nedeniyle ek takipsizlik kararı verildiği ve kararın itiraz edilmeksizin kesinleştiği anlaşıldığından tebliğnamedeki (2) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanık ... müdafinin eksik incelemeye, sanığın savunma hakkının kısıtlandığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına, katılan sanık ... müdafiinin eksik incelemeye, ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezası taksitlendirilirken TCK"nın 52/4 maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi yerine TCK"nın 50/6. maddesinin tedbirlerle sınırlı olduğunun da gözetilmeden TCK"nın 50/6. ve 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca ihtarata karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün A-8 ve B-8 nolu bentlerinin hükümden çıkartılarak yerine “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.