İmar kirliliğine neden olma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/951 Esas 2015/622 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/951
Karar No: 2015/622
Karar Tarihi: 27.04.2015

İmar kirliliğine neden olma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/951 Esas 2015/622 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin imar kirliliğine neden olma suçuyla suçlu bulunduğu ve mahkum edildiği bir davada, temyiz başvurusunun reddedilmesiyle kararı onadı. Vicdani kanının duruşma sürecinde sağlandığına dikkat çeken mahkeme, sanığa yükletilen suçun kanuna uygun olarak saptandığını ve cezanın kanuni bağlamda uygulandığını belirtti. Kararda detaylı olarak açıklanan kanun maddeleri şunlardır: İmar Kanunu'nun 32. maddesi (imar kirliliğine neden olma suçu), Ceza Muhakemeleri Kanunu'nun 223. maddesi (kararın gerekçesi) ve 141. maddesi (temyiz isteğine ilişkin hüküm).

18. Ceza Dairesi 2015/951 E. , 2015/622 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İmar kirliliğine neden olma
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanığa yükletilen imar kirliliğine neden olma eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın Kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."nın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 27/04/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.