Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/29553 Esas 2013/2707 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/29553
Karar No: 2013/2707
Karar Tarihi: 12.02.2013

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/29553 Esas 2013/2707 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, park halindeki araçtan yakıt çalmakla suçlanarak Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandı ve mahkum edildi. Ancak, sanığın adli sicilinde tekerrüre esas hükümlülüğü bulunmasına rağmen TCK'nın 58. maddesi uygulanmadı ve suçun nitelendirilmesinde hata yapıldı. Mahkemenin verdiği karar temyiz edildi ve yüksek mahkeme, sanığın hapis cezasına mahkumiyetinin yasal sonucu olan belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin seçimlik olmadığını ve hüküm fıkrasında TCK'nın 53/1 maddesine ilişkin bölüm çıkarılarak yerine belirli bir tümce eklenmesi gerektiğini belirtti. Kararda, suçlunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklarından yoksun bırakılması, 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılması hükmedildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK 58. madde, TCK 142/1-e bendi, TCK 142/1-b bendi, TCK 53/1. madde, TCK 53/3. madde, 5320 sayılı Yasa, CMUK 322. madde.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/29553 E. , 2013/2707 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas hükümlülüğü bulunduğu ve koşulları oluştuğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından ve şikayetçiye ait park halindeki aracın kilitli olmayan depo kapağını açarak yakıtını çaldığının anlaşılması karşısında, eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1. maddesinin (e) bendine uyduğu gözetilmeyerek aynı maddenin (b) bendi ile hüküm kurulması, sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlenen suçlardan hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin seçimlik olmadığı gözetilmeden, anılan fıkranın (c) bendinde yazılı tedbirlere hükmedilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ tümcesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2013 gününde oy birliğiyle karar verildi.