Tebliğname No : 2013/360460 - İTİRAZ
Mahkemesi :Gaziantep 1.Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi :25.01.2013
Esas Karar No :2011/131 - 2013/50
Kasten yaralama suçundan sanık H.. D..’un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d ve 62. maddeleri gereğince 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Gaziantep l. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/01/2013 tarihli ve 2011/131 Esas, 2013/50 sayılı Kararına karşı Adalet Bakanlığının 06/11/2013 gün ve 2013/16329/67156 sayılı “Dosya kapsamına göre mahkemenin gerekçesinde kabul edildiği üzere, sanık tarafından suçun, mağdur Mehmet’in gerçekleştirmiş olduğu hakaret sebebiyle haksız bir fiile tepki olarak işlendiğinin kabul edilmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümleri uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde fazla cezaya hükmolunmasında isabet görülmemiştir” gerekçesini içeren kanun yararına bozma istemi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19/11/2013 gün ve 2013/360460 sayılı ihbarnamesi ile dairemize sunulmuştur.
Dairemizin 18/12/2013 tarihli ve 2013/31398 Esas, 2013/47099 sayılı Kararı ile özetle; kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, yerel mahkeme kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin fıkrasının (a) bendi uyarınca bozulmasına, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nca 19.02.2014 tarih ve 2013/360640 sayılı itirazıyla;
Bozma nedeni, netice itibariyle hükümlüye daha az bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa 5271 sayılı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi gereğince yargılamanın tekrarlanması yasağı bulunduğundan, bu hafif cezaya Özel Dairece karar verilmesi gerekmektedir.
Özel Dairece, yeniden yargılama yasağı olduğu halde, daha az cezaya hükmedilmeyip, hukuka aykırılığın giderilmesinin yerel mahkemeye bırakılması halinde, bu aşamada yerel mahkemenin vereceği karar yok hükmünde olacağından, hükümlü lehine sonuç doğuracak olan hukuka aykırılık giderilmemiş olacaktır.
Nitekim Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 gün ve 2011/15-409- 2012/107 sayılı Kararında da, suçun nitelendirilmesinde yapılan hata sonucu daha az cezayı içeren maddenin uygulanması için kanun yararına bozma isteminin kabul edilmesi halinde, uygulanacak kanun maddesinde, asgari had ile yukarı had arasında farklı cezaların uygulanması mümkün olduğu halde bozma nedeni, 5271 sayılı Kanun’un 309/4-d Maddesi kapsamında kabul edilip, daha az cezayı öngören maddenin bizzat Özel Dairece uygulanması gerektiğine karar verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13/06/2006 gün ve 2006/151-157, 13/02/2007 gün ve 2006/349, 2007/35, 18/09/2007 gün ve 2007/186-178, 13/05/2008 gün ve 2008/84-111 ile 14/04/2009 gün ve 2009/75-101 sayılı Kararlarında da, hükümlüye daha

az cezanın verilmesi gerektiğine ilişkin kanun yararına bozma nedenlerinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi kapsamında kaldığı kabul edilerek, hukuka aykırılıkların bizzat Özel Dairelerce giderilmesi gerektiği kabul edilmiştir.
Hükümlü H.. D.. hakkında, kasten yaralama suçundan yapılan yargılamada, sanığın, kendisine yapılan hakaret sebebiyle, bu haksız fiile tepki olarak yaralama fiilini işlediği kabul edildiği halde, haksız tahrik nedeniyle tayin olunan cezadan gerekli indirimin yapılmaması nedeniyle yerel mahkeme kararı hukuka aykırıdır. Bu nedenle, Özel Dairece, kanun yararına bozma isteminin kabulüne karar verilmesi yerindedir. Ancak, buradaki bozma nedeni, mahkumiyet hükmünde hükümlüye daha az ceza verilmesini gerektiren ve davanın esasına ilişkin bir bozma nedeni olduğundan, yeniden yargılama yasağı nedeniyle belirlenen hukuka aykırılığın, Özel Dairece, hükümde 5237 sayılı Kanun’un 29. maddesi gereğince gerekli indirim yapılmak suretiyle giderilmesi gerektiği gözetilmeden, kararın bozulmasına ve müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmesinin isabetli olmadığı görüşüyle itirazda bulunulmuştur.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının vaki talepleri yerinde görülmekle;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE;
2) Dairemizin 18.12.2013 tarih ve 2013/31398 Esas, 2013/47099 Karar sayılı bozma ilamı kaldırılarak yapılan incelemede;
Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/01/2013 tarihli ve 2011/131 Esas, 2013/50 sayılı Kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanığın 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi gereğince takdiren ve teşdiden 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın eylemini silahtan sayılan bıçak ile işlendiği anlaşıldığından sanık hakkında aynı kanunun 86/3-e maddesi gereğince cezasında ½ oranında artırım yapılarak 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın eylemi sonucu mağdurda yaşamsal tehlike oluştuğundan cezası TCK"nin 87/1-d maddesi gereğince 1 kat artırım yapılarak 6 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın eyleminini mağdurdan kaynaklanan haksız tahrik altında işlediği anlaşıldığından cezası 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince takdiren 1/4 oranında indirilerek 4 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanığın cezası 5237 sayılı TCK"nin 62/1. maddesi gereğince takdiren 1/6 oranında indirilerek 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, infazın bu şekilde yapılmasına, hükmün diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 16.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.