Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/4495 Esas 2020/626 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı, mirasbırakandan intikal edip davalı ile birlikte paydaşı olduğu 2 adet dükkan ve 1 adet evin davalı tarafından kiraya verilmek suretiyle kullanıldığını ileri sürerek 5.000 TL ecrimisile karar verilmesini istemiştir.
Davalı, kötüniyetli olmadığını, haksız bir işgalin bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddianın kanıtlandığı gerekçesiyle ecrimisil isteğinin kısmen kabulü ile 1.600 TL ecrimisilin davalıdan tahsiline dair verilen karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, paydaşlar arasında ecrimisil isteğine ilişkindir.
Bilindiği üzere; 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesinde açıklanan yargı denetimine ilişkin kesinlik sınırı, 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarıldığından, hüküm, karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Bu nedenle, eldeki dava bakımından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.