Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/26159 Esas 2013/2625 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/26159
Karar No: 2013/2625
Karar Tarihi: 12.02.2013

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/26159 Esas 2013/2625 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların daha önceden işledikleri hırsızlık suçlarından mahkumiyetlerinin bulunması ve tekerrüre esas alınan ilamlarının hırsızlık suçuna ilişkin olması sebebiyle suçun işlendiği kabul edilmiştir. Sanıkların çaldıkları 10 TL değerindeki bir çift ayakkabı için hüküm verildiği ve yargılama giderleri için her iki sanığın da eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmediği belirtilmiştir. Temyiz itirazları yerinde görülmeyen hükmün düzeltildikten sonra onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: Hırsızlık suçu için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi, yargılama giderleri için 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 326/2. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesi.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/26159 E. , 2013/2625 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi gereğince, suçun işlemesindeki özellikler, sanıkların daha önceden işledikleri hırsızlık suçlarından mahkumiyetlerinin bulunması, tekerrüre esas alınan ilamlarının hırsızlık suçuna ilişkin olması, sanık ...’ın Bursa 9 Asliye Ceza Mahkemesinin 26.12.2002 tarih, 2001/64-2002/949 sayılı ilamında da ayakkabı hırsızlığının söz konusu olmasının sanıkların kast ve amacının yoğunluğunu gösterdiği gerekçeleri ile temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak takdiri yoluna gidilmesinde yasaya aykırı bir yön bulunmadığından ve 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin metninde ve gerekçesinde daha fazlasını alma olanağı varken daha azını alma hususunda bir değerlendirmenin bulunmaması, 10 TL değerinde bir çift ayakkabının sanıklar tarafından alınması ve mahkemenin yeterli görülen gerekçesine göre, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “toplam 238,10 TL’sı yargılama giderinin sanıklardan müteselsilen tahsiline” cümlesi çıkartılarak, yerine her iki sanık için ortak yapılan 238,10 TL yargılama giderinden, 119,05 TL’sı yargılama giderinin sanık ... ve 119,05 TL’sı yargılama giderinin sanık ...’tan alınmasına” cümlesi eklenmek suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.