Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/4902 Esas 2020/17437 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4902
Karar No: 2020/17437
Karar Tarihi: 26.10.2020

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/4902 Esas 2020/17437 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hükümlü, Başkalarına ait banka veya kredi kartını kötüye kullanmaktan dolayı Asliye Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edilmiştir. Ancak, TCK'nın 245. maddesinde yapılan değişiklik uyarınca CMK'nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanması geri bırakılmıştır. Daha sonra hükümlü denetim süresi içerisinde suç işlemiştir ve bu nedenle mahkeme tarafından mahkum edilmiştir. Kararın infaza ilişkin olduğu belirtilmiştir. Kararın uygulanmasına yönelik itirazlar 5275 sayılı Yasanın 98 ve 101. maddeleri uyarınca reddedilmiştir. Kanun yolunun belirlenmesinde bir yanılma söz konusu değildir ve hükümlünün temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nın 245 ve CMK'nın 231, 264, 317.

8. Ceza Dairesi 2020/4902 E. , 2020/17437 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemenin 08.05.2006 tarihli kararı ile hükümlü hakkında Başkalarına ait banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçundan mahkumiyet kararı verildiği ve bu kararın 22.11.2006 tarihinde kesinleştiği, 19.12.2006 tarihinde 5560 sayılı Yasa ile TCK.nın 245. maddesinde etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına ilişkin değişiklik uyarınca mahkemece ek karar ile hükümlü hakkında CMK.nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, hükümlünün denetim süresi içerisinde suç işlediğinin ihbarı üzerine mahkemece duruşma açılarak verilen 26.09.2019 tarih, 2019/545 Esas, 2019/1005 sayılı hükmün açıklanması kararı infaza ilişkin olup, kesinleşen hüküm nedeniyle verilen uyarlama kararına bağlı olarak verilen kararlarda 5275 sayılı Yasanın 98, 101. maddeleri uyarınca itiraza tabi olup temyizi mümkün olmadığından, hükümlünün temyiz isteminin CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, CMK.nın 264. maddesine göre kanun yolunun belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından gereğinin mahallinde takdir ve ifasına 26.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.