Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen 17.07.2002 tarihli karar ile 29.03.2016 tarihli ek kararın. Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Davalının 29.03.2016 tarihli ek karara ilişkin temyizi yönünden; mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, süresi içerisinde davalı tarafından temyiz edilmiş, mahkemece davalı vekilinin 75.515.500 (yeni para ile 75,51 TL) bakiye karar ve ilam harcının yatırılması için çıkartılan muhtıraya rağmen bakiye karar harcının yatırılmadığından bahisle 29.03.2006 tarihli ek karar ile kararı temyiz etmemiş sayılmasına karar verilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunun 16/06/2010 tarih 2010/19-286 Esas 2010/330 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi; somut olayda, mahkeme usule uygun muhtıra düzenlemek yerine sicil ve imzasını taşımayan tebligat parçasının üstüne sadece “ bakiye karar harcı olan 75.515.500 TL’nin yatırılması, aksi takdirde temyizden vazgeçmiş sayılacağınız hususu ihtar olunur.” ibareleri yazılarak tebliğe gönderilmiş, bu tebligat 16.02.2006 tarihinde temyiz eden vekiline tebliğ edilmiştir. Tebligatta yer alan ihtar adı altında mahkeme mührü bulunmakta ise de ne yasanın aradığı anlamda süre vererek yapılan bir ihtar, ne de mahkeme hakiminin sicil ve imzası yer almaktadır.
Tebligat üzerine yazılan ve hâkimin sicil numarası ve imzasını taşımayan açıklamalar, yasanın aradığı yönteme uygun bir muhtıra olarak kabul edilemeyeceği gibi, hâkim tarafından verildiğinin kabulüne de olanak yoktur. Bu bakımdan hukuki sonuç doğuracak nitelikte de değildir.
Hâkim tarafından usulüne uygun düzenlenmiş bir muhtıra bulunmadığından; hakim imzasından yoksun bildirimin hukuken geçerli kabul edilmesi mümkün olmadığı gibi; usule aykırı ve geçersiz bu belgenin hak kaybına yol açacak şekilde sonuç doğurması da kabul edilemez.
Dolayısıyla, bu tebligat anılan Kanun hükmüne uygun olmadığından, gerekleri süresi içerisinde yerine getirilmemiş olması nedeniyle temyiz eden vekilinin hükmü temyizden vazgeçmiş sayılmasına olanak yoktur.
Açıklanan bu durum karşısında anılan muhtıra geçersiz olduğundan davalı vekilinin bakiye karar ve ilam harcını hiç yatırmamış olması, Harçlar Yasasında 2011 yılında yapılan değişiklik sonrasında H.U.M.K.’nun 434/3.maddesinde, “hükmün temyiz edilmemiş sayılmasının koşulu olarak düzenlenen halin” somut olayda gerçekleşmediği anlaşıldığından, temyiz isteminin süresinde yapıldığı kabul edilerek mahkemenin kararın temyiz edilmemiş sayılmasına ilişkin kararı bozularak ortadan kaldırılmalı ve mahkemenin 17.07.2002 tarihli karara yönelik temyiz itirazları incelenmelidir.
2-Davalının 17.07.2002 tarihli karara ilişkin temyizi yönünden; dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının yerinde bulunmayan tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle mahkemenin 29.03.2006 tarihli ek kararının bozularak kaldırılmasına, davalının tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 17.07.2002 tarihli kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 09.05.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.