2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununa aykırılıktan sanık ..."in, anılan Kanunun 68/1, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1, 59/2. maddeleri gereğince 1 yıl 4 ay 20 gün ağır hapis ve 96.328.000 Türk lirası ağır para cezası ile cezalandırılmasına dair, Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.03.2004 tarihli ve 2003/282 Esas, 2004/165 sayılı kararının temyiz edilmesini müteakiben 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun lehe hükümlerin uygulanması gerektiğinden bahisle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca dosyanın mahkemesine iade edilmesi üzerine, sanığın 2863 sayılı Kanunun 68/1, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 35/2, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 15 gün hapis ve 70 yeni Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanunun 51/1. maddesi gereğince cezasının ertelenmesine, nakdi teminatın karar kesinleştiğinde iadesine dair, aynı Mahkemenin 17.02.2006 tarihli ve 2005/664 Esas, 2006/74 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 14.07.2010 gün ve 46720 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığının 12.08.2010 gün ve KYB. 2010-180465 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
1-Sanık hakkında 2863 sayılı Kanunun 68/1 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 35/2. maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 3 ay hapis cezasından 5237 sayılı Kanunun 62. maddesi gereğince 1/6 oranında yapılan indirim sonucu 1 yıl 15 gün hapis cezası yerine 1 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesinde,
2-5237 sayılı Kanunun 51. maddesi gereğince yalnızca hapis cezalarının ertelenmesine karar verilmesinin mümkün olmasına, adli para cezalarının ertelenmesinin olanaklı bulunmamasına rağmen; ertelemenin sadece hapis cezasını içerdiğini belirten bir ifade kullanılmaksızın her iki cezayı kapsar bir biçimde sanık hakkında tayin olunan cezanın ertelenmesine karar verilmesinde,
3-2863 sayılı Kanuna aykırılıktan tutuklu olarak yargılanan sanığın 09.05.2003 tarihli oturumda 10 milyar nakdi kefalet ile tahliye edilip 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 122. maddesi uyarınca duruşmalara mazeretsiz gelmediği takdirde hazineye irat kaydedileceği hususunda uyarıda bulunulduğu, ancak sanığın 06.06.2003 tarihli oturuma mazeretsiz gelmemesi üzerine teminat akçesinin hazineye irat kaydına karar verildiği, mahkemece sanık hakkında 01.03.2004 tarihinde 2863 sayılı Kanuna muhalefet suçundan mahkumiyet kararı verildikten sonra temyiz aşamasında 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun yürürlüğe girmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca dosyanın mahkemesine iade edilmesini müteakiben mahkemece tekrar 17.02.2006 tarihinde kurduğu yeni hükümde daha önce kesinleşen teminat parası hakkında, nakdi teminat kararı kesinleştiğinde iadesine karar vererek daha önce hazineye irat kaydı kararı verilen nakdi teminat konusunda iadesine karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, hükmün konusuna ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre, inceleme görevi Yargıtay Yüksek 12 Ceza Dairesine ait bulunduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan daireye sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.01.2012 günü oybirliğiyle karar verildi.