MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın savunmasının 17.07.2008 tarihinde talimat mahkemesinde alındığı ve duruşmada müdafi talep etmediğini beyan ettiği, İzmir 16. Asliye Ceza Mahkemesince 24.01.2006 tarihli duruşmanın ara kararı gereğince sanığa zorunlu müdafi atanmasına karar verildiği yokluğunda verilen kararın sanık müdafine 08.10.2008 tarihinde tebliğ edildiği; ancak müdafinin hükmü temyiz etmediği, sanığın 17.02.2009 tarihinde temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde bulunduğu, bunun üzerine İzmir 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.02.2009 tarihli ek kararıyla talebinin reddine karar verildiği anlaşılmakla, eski hale getirme isteği hakkında karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olduğundan talebinin reddine ilişkin ek kararın hukuki değerden yoksun olması sebebiyle ek karar kaldırılıp, sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum olmadığından sanığın 17.02.2009 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
Sanığın, ...’ya ait kimliği kullanıp asıl kimliği tespit edilemeyen kişi ve kimliği tespit edilemeyen üçüncü bir şahısla birlikte gece müşteki ...’in ikametinin pencere korkuluklarını söküp balkona girmelerinin ardından, balkon kapısına zarar vererek evin içine hırsızlık amacıyla girmek isterken komşuların durumu fark edip bağırması üzerine korkup kaçmaları sonucu teşebbüs aşamasında kalan eylemine uyan, 765 sayılı TCK"nın 493/1-son, 61 maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Yasa"nın 102/3 maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın aynı suçlara uyan 142/1-b, 143, 35, 116/1-4, 119/1-c, 151/1, 66/1-d maddesinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasa"nın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımında 765 sayılı Yasa hükümlerinin sanık yararına olması, 17.09.2008 olan karar tarihinden inceleme tarihine kadar 765 sayılı TCK"nın 102/3 maddesinde öngörülen 10 yıllık sürenin geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince istem gibi DÜŞÜRÜLMESİNE, 16/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.