Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, maluliyet aylığına hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı mirasçıları vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Görülmekte olan dava, 5510 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği tarihten sonra henüz derdest olup, sosyal güvenlik hukukunun kamu düzeni ile ilgili olması nedeniyle, sigortalı veya hak sahipleri lehine getirilen yasal düzenlemelerin derdest davalara da uygulanması gerekeceği tartışmasızdır.
5510 sayılı Yasa"nın 25. maddesinde; 4/a ve 4/b’li sigortalılar için “...çalışma gücünün veya iş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünün en az %60’ını kaybettiği...” Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurullarınca usulüne uygun düzenlenecek raporlar ve dayanağı tıbbi belgelerin incelenmesi sonucu Kurumun Sağlık Kurulunca tespit edilenlerin malul sayılacağı belirtilmiştir.
Anılan Kanun’un 26’ncı maddesinde ise; “Sigortalıya malûllük aylığı bağlanabilmesi için sigortalının;
a)25"inci maddeye göre malûl sayılması,
b) En az on yıldan beri sigortalı bulunup, toplam olarak 1800 gün veya başka birinin sürekli bakımına muhtaç derecede malûl olan sigortalılar için ise sigortalılık süresi aranmaksızın 1800 gün malûllük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primi bildirilmiş olması,
c)Malûliyeti nedeniyle sigortalı olarak çalıştığı işten ayrıldıktan veya işyerini kapattıktan veya devrettikten sonra Kurum"dan yazılı istekte bulunması, hâlinde malûllük aylığı bağlanır. Ancak, 4"üncü maddenin birinci fıkrasının (b) bendine göre sigortalı sayılanların kendi sigortalılığı nedeniyle genel sağlık sigortası primi dahil, prim ve prime ilişkin her türlü borçlarının ödenmiş olması zorunludur.” hükmü getirilerek, “malûllük aylığı” bağlanma şartları düzenlenmiştir.
Bu düzenleme çerçevesinde, sigortalı sayılanlar ve bunların bakmakla yükümlü oldukları veya hak sahibi çocuklarının çalışma gücü veya meslekte kazanma gücü kayıp oranlarının tespitine ilişkin, Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği 01.10.2008 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 11.10.2008 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak; Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği 01.09.2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 03.08.2013 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 95’inci maddesinde malûl sayılmayı gerektirecek hastalık veya arızanın bulunup bulunmadığının tespitinde izlenecek yol açıklanmıştır. Buna göre, kurum sağlık tesislerince düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmalı, söz konusu kurul raporlarının Kurumu bağlayacağı, ancak, diğer ilgilileri bağlamayacağı dikkate alınarak, itiraz halinde, Adli Tıp Kurumundan alınacak rapora göre karar verilmeli; Yüksek Sağlık Kurulu Raporu ile Adli Tıp Kurumu raporu arasında çelişki bulunması halinde ise, Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak raporla, bu çelişki giderilip, varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
İnceleme konusu somut olayda; davacının Denizli Devlet Hastanesi 16.1.2001 tarihli Sağlık Kurulu raporunda, davacının çalışma gücü kaybının % 60 oranında olduğu, SB Server Gazi Devlet Hastanesi"nin Sağlık raporu 3.2.2006 tarihli raporunda; hipertansiyon sağ dizüstü Amputasyon tanısı konulduğu, maluliyetinin tespiti kosununda açıklamada bulunulmadığı, SGK Başkanlığı Sigorta İşlemleri Genel Müdürlüğü ... Sigorta İl Müdürlüğü 14.04.2006 tarihli yazısı belirtilen hastalık ve arızalara göre çalışma gücünün en az 2/3 ünü kaybetmediğinden maluliyetiyle ilgili bir işlem yapılamayacağının bildirildiği, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu ile 09.11.2007 tarihli raporunda davacı hakkında sigortalının mevcut hastalık ve arızalarına göre Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü çerçevesinde çalışma gücünün 2/3 kaybetmemiş olduğundan malul sayılamacağına karar verildiği, Adli Tıp Kurumu 3. Adli Tıp İhtisas kurulundan alınan 14.11.2008 tarihli raporunda, davacının %84 oranında meslekte kazanma gücünü kaybetmiş sayılacağının belirtildiği, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Dahili Tıp Bilimleri Bölümü Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığının 14.03.2010 tarihli Sağlık Kurulu raporunda davacının çalışma gücünü %74 oranında kaybettiği kanaatine varıldığı, uyulan bozma ilamında, maluliyet oranının % 74" mü yoksa % 84"mü olduğunun ve maluliyet başlangıç tarihinin belirlenmesi açısından Adli Tıp Genel Kurulundan rapor aldırılması istenmiş olup, Adli Tıp Genel Kurulu’nun 03.12.2015 tarihli raporunda ise davacının beden çalışma gücünün en az 2/3’sini kaybetmemiş olduğu, malul sayılmaması gerektiğinin bildirildiği anlaşılmaktadır.
Davacının tahsis talep tarihinin 04.04.2007 tarihi olması gözetilerek, Adli Tıp Genel Kurulu raporunda anılan tarihte yürürlükte bulunan yönetmelik hükümleri esas alınarak davacının 2/3 beden çalışma gücünü kaybetmemiş olduğu kanaatine varılmış ise de, 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Yasanın malullük aylığı şartlarını düzenleyen 25. maddesinde malullük aylığı için çalışma gücünün en az
%60"ını kaybetmenin yeterli olduğu gözetilerek, Mahkemece, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulun’dan davacı hakkında daha önce düzenlenen 14.11.2008 tarihli Adli Tıp Kurumu 3. Adli Tıp İhtisas Kurulu ile 14.03.2010 tarihli ... Üniversitesi Tıp Fakültesi Dahili Tıp Bilimleri Bölümü Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığının Sağlık Kurulu raporları da değerlendirilerek, davacının çalışma gücü kayıp oranının %60 oranında bulunup bulunmadığı ve başlangıç tarihinin belirlenmesi hususunda yeniden rapor alınmalı ve 5510 sayılı Yasanın malullük aylığı şartlarını düzenleyen 25 ve devamı maddelerindeki sigortalı lehine olan düzenlemeler de göz önünde bulundurularak varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
Mahkemece, açıklanan maddi ve hukuki ilkeler gözetilmeksizin, yanılgılı değerlendirme ve eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, usûl ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı mirasçıları avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine, 31.10.2016 günü oybirliği ile karar verildi.