Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10985 Esas 2019/4229 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10985
Karar No: 2019/4229
Karar Tarihi: 28.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10985 Esas 2019/4229 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından görüşülen temyizde, mağdur hakkındaki adli raporda vücudundaki kemik kırığının hafif derece olduğu belirtilmesine rağmen cezada 1/4 oranında artırım yapılması ve haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanmaması gibi sebeplerden dolayı hüküm bozulmuştur. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması kararına varılmıştır.
Detaylı bilgi için kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 87/3 ve 86/1 maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 62. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 326. maddeleri
- Anayasa Mahkemesinin 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı
3. Ceza Dairesi         2018/10985 E.  ,  2019/4229 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
    Gereği görüşülüp düşünüldü:
    Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    1) Adli tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında artırılmasının öngörülmüş olması karşısında, mağdur hakkında düzenlenen adli raporda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1.) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK"nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak sanığın cezasında (1/4) oranında artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
    2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/10/2002 tarihli ve E.2002/4 - 238 - K.2002/367 sayılı kararı uyarınca, taraflar arasında çıkan kavgada, her iki tarafın da yaralanmış olması ve dosya kapsamındaki delillerden kavgaya hangi tarafın haksız hareketi ile sebebiyet verdiğinin kesin olarak belirlenememesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmünün asgari oranda (1/4) uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
    3) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/1. ve 87/3. maddesi gereği hükmolunan “1 yıl 3 ay” hapis cezasından TCK’nin 62. maddesi gereği (1/6) oranında indirim yapıldığında “1 yıl 15 gün” yerine “12 ay 15 gün” hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
    4) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde belirtilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla, BOZULMASINA, 28/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.



























    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.