5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/7887 Esas 2015/7679 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/7887
Karar No: 2015/7679

5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/7887 Esas 2015/7679 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana 1. Çocuk Mahkemesi'nde, 5846 sayılı Kanuna aykırılık suçundan yargılanan sanık hakkında verilen hüküm temyiz edildi. İl Kültür ve Turizm Bakanlığı vekilinin temyiz itirazları reddedildi. Suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazlarına göre yapılan incelemede, suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplum olduğu cihetle, daha önceden onanarak kesinleşen dava dosyasının mevcut olduğu anlaşılınca, suça sürüklenen çocuğun aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla kez işleyip işlemediğini ve hakkında TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediği tartışılması zorunlu görüldü. Bu sebeple karar bozuldu ve dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri ise; 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. ve 321. maddeleri.

19. Ceza Dairesi 2015/7887 E. , 2015/7679 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 7 - 2012/263272
MAHKEMESİ : Adana 1. Çocuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/06/2012
NUMARASI : 2012/72 (E) ve 2012/588 (K)
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi,gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Katılan İl Kültür ve Turizm Bakanlığı vekilinin temyiz itirazlarına göre yapılan incelemede;
Suçtan doğrudan doğruya zarar görmeyen İl Kültür ve Turizm Bakanlığı adına hazine vekilinin davaya katılma ve hükmü temyiz etme yetkisi bulunmadığından, temyiz isteğinin 5320 Sayılı Kanun"un 8/1. maddesiyle yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK "nın 317.maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazlarına göre yapılan incelemede;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizin de benimsediği 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 karar sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplum olduğu cihetle; UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylemler nedeniyle sanık hakkında Adana 1.Çocuk Mahkemesinin 02/04/2010 tarih ve 2009/718 Esas, 2010/24 sayılı kararı ile verilip, Yargıtay 7.Ceza Dairesinin 2012/16945 Esasında kayıtlı olup daha önceden onanarak kesinleşen dava dosyasının da mevcut bulunduğunun anlaşılması karşısında;
Anılan dosya getirtilip incelenerek, suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddanamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle,sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla kez işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 24/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.