Tehdit - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/1140 Esas 2015/259 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1140
Karar No: 2015/259
Karar Tarihi: 16.04.2015

Tehdit - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/1140 Esas 2015/259 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda sanık, tehdit ve hakaret suçlarından mahkum edildi. Sanığın daha önceki suç kaydı nedeniyle Tekerrüre esas geçmiş mahkumiyeti olan sanık hakkında TCK\"nın 58/6. maddesinin uygulanmadığı belirtildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede suçun işlendiği kanıtlandı ve temyiz nedenleri yerinde görülmedi. Ancak, 5237 sayılı TCK\"nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3. fıkrasının gözetilmemesi nedeniyle kararda bir düzeltme yapılmış ve hüküm onanmıştır. Kanun maddesinin 53/1-(c) maddesi, sanığın kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere hak yoksunluğunun koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektirmektedir.

18. Ceza Dairesi 2015/1140 E. , 2015/259 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede ;
Tekerrüre esas geçmiş mahkumiyeti olan sanık hakkında TCK"nın 58/6. maddesinin uygulanmaması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığa yükletilen tehdit ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1-(c). maddesinde yer alan hak yoksunluğunun kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3. fıkrası hükmünün gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye aykırı olarak, 5237 sayılı TCK"nın 53/1(c). maddesinde yer alan hak yoksunluğunun “sanığın kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere” koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanununa uygun bulunan hükmün, bu bağlamda ONANMAK, suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 16.04.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.