Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/3342 Esas 2019/3996 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAMEDEKİ İSTEK : Red, onama

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 gün 274-300; 06/12/2008 gün 144-234, 23/09/1974 gün 224-408 ve 16/04/1973 gün 213-345 sayılı kararlarında temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu belirtilmiştir. Anılan Ceza Genel Kurul Kararları ışığında ve 5271 sayılı CMK"nun 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevinin, bu istemle birlikte temyiz talebi de yapılmış bulunduğundan, Yargıtay’a ait olduğu, sanığın yokluğunda verilen 22/04/2015 tarih, 2015/3 Esas ve 2015/268 Karar sayılı hükme ilişkin gerekçeli kararın cezaevinde tebliğ olunduğu ancak 5271 sayılı CMK’nun 35/3. maddesi uyarınca sanığa kararın okunup anlatılması gerektiği halde sadece kararın tebliği ile yetinildiği bu haliyle 11/05/2015 tarihinde yapılan tebligatın geçersiz olduğu, sanık ...’in öğrenme üzerine gerçekleşen temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Ceza Genel Kurulu’nun 23/02/2016 tarih ve 2013/13-592 Esas ve 2016/94 Karar sayılı kararında da kabul edildiği üzere, sanıklar ... ve ...’in yakalandıklarında suçlarını ikrar edip çaldıkları malzemeleri sattıkları kişiyi kolluk görevlilerine söyledikleri, ancak eşyayı sattıkları bu kişiden ücretini ödemek suretiyle geri alarak mağdura aynen iade etmek veya bizzat ya da kendi girişimleri sonucu üçüncü bir kişi tarafından bedelini mağdura ödemek gibi bir davranışta bulunmadıkları anlaşılmakla; sanıkların artık üzerinde tasarruf yetkileri bulunmayan eşyaları sattıkları kişiyi söylemesi sonucu eşyaların satın alan kişiden alınarak mağdura iade edilmesinin TCK’nun 168. maddesi kapsamında bizzat pişmanlık gösterilerek gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabul edilemeyeceğinden etkin pişmanlık şartları oluşmamasına rağmen sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen cezada 5237 sayılı TCK’nun 168/1. maddesinin uygulanması ve sanıklar ... ve ...’in soruşturma aşamasındaki beyanlarına göre saat 19.00 sıralarında müştekiye ait villa inşaatından demir saç kalıplarını çaldıktan sonra saat 21.00 gibi eşyaları satın alan şahıs ...’a götürdükleri, villanın olduğu sokağa tekrar geldikleri, polisler tarafından saat 23.45’te iki şahsın villa içine girdiğinin görüldüğü, sanıkların aynı suç işleme kararının icrası kapsamında aynı kişiye karşı
farklı zamanlarda biri tamamlanmış diğeri teşebbüs aşamasında kalmış hırsızlık suçunu her ikisi de geceleyin olacak şekilde gerçekleştirdiklerinin kabulü gerektiği halde zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması ve TCK’nun 143. maddesi gereğince artırım yapılmaması sonucu eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından, Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiriler dışında, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 26/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.