Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2008/7250 Esas 2009/9593 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ankara 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ                  :30.01.2008
NUMARASI                   :Esas no: 2007/432    Karar no: 2008/86
  
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle eşine hakaret eden davalı kadının kusuru yanında, birlik görevlerini yerine getirmeyen, müşterek konutu boşaltan davalı eşini kovan davacının daha ziyade kusurlu olmasına, Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşullarının gerçekleşmesine, davalının yoksulluk nafakası  isteğinin bulunmamasına, Sincan 1. Aile Mahkemesinin 2006/668 sayılı dosyasında Türk Medeni Kanununun 197. maddesi uyarınca hükmedilen tedbir nafakasının boşanma hakkındaki hükmün kesinleşmesi tarihine kadar geçerli olduğunun tabii bulunmasına göre davalının aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen  bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu  tarafın, kusurlu   taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
3-Türk Medeni Kanununun 174/2  maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş  olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat  isteyebileceğini  öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen kadının  ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4  BK. 42,43,44,49)  dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün; 2 ve 3. bentlerde açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin 1. bentte açıklanan nedenlerle ONANMASINA temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere  oybirliğiyle karar verildi. 14.05.2009 (Prş.)