Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2951 Esas 2022/14313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müştekinin soruşturma aşamasanda alınan beyanında “...kapı ittirildiğinde bir zarar oluştu, kapımız yamulmuştu, ertesi günü usta çağırdık kapının ayarı bozulmuştu, bir tarafı tutuyor bir tarafı tutmuyordu, usta bunu düzeltti, herhangi bir ücret ödemedik, ancak şüpheli güvenlik kameralarını yerinden çıkarmış, bu kameraları biz ücret ödemeden yaptırdım, daha doğrusu düzeltildi, yine şüpheli kameraların bağlı olduğu görüntüleri yansıtmaya yarayan televizyonun arkasındaki disever dediğimiz kutuyu kırmış, fotoğraflarda da görüleceği gibi kabloları çektiği sırada bu kutu sıkışıp kırılmış, bunun için 110 TL vererek kutuyu değiştirdim...” ifade ettiğinin anlaşılması nedeniyle mala zarar verme suçunun oluştuğu yönündeki mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik bulunmadıgından tebliğnamedeki (1) numaralı bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.01.2013 tarih ve 2012/6-1431 E ve 2013/18 K sayılı kararı ile 2012/13-1444 E ve 2013/305 K sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 08.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.