Hırsızlık suçundan sanık ..."in, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 493/1-son. maddesi gereğince 8 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kayseri 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/06/2000 tarihli ve 1996/233 esas, 2000/573 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun lehe hükümlerinin uygulanması talebi üzerine yapılan uyarlama yargılaması sonunda, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b ve 143/1. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin, aynı Mahkemenin 16/05/2012 tarihli ve 1996/233 esas, 2000/573 sayılı ek kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 01.10.2012 tarih ve 2012/15311/55416 sayılı Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18.10.2012 tarih ve 2012/261477 sayılı ihbarnamesiyle dairemize gönderilmekle incelendi.
MEZKUR İHBARNAMEDE;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141 ve 142. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçu ile 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, sanığın diğer sanıklarla birlikte eylem ve fikir birliği içerisinde hareket ederek geceleyin is yerinin kapı kilidinin vidalarının sökülmesi suretiyle gerçekleştirilen eylemde, hırsızlık suçunun yanı sıra, 5237 sayılı Kanun"un 39/1. maddesi delaletiyle aynı Kanun"un 116/2 ve 119/1 -c maddelerine uyan is yeri dokunulmazlığının bozulması ve 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçlarının da oluşacağı, bu durumda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun sanığın lehine olmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşılmış olmakla;
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay C. Başsavcılığının ihbar yazısı, incelenen dosya içeriğine göre farklı gerekçeyle yerinde görüldüğünden kabulü ile hırsızlık suçundan hükümlü ... hakkında Kayseri 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 16.05.2012 gün ve 233-573 sayılı ek kararın 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasasının 309. maddesinin 4.f ıkrasının (b) bendi uyarınca Mahkemesince yeniden yargılama yapılıp; 5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Yasanın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCY"nın 493/1-son. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu nazara alınıp; sanığın, fikir ve eylem birliği içerisinde geceleyin birden fazla kişiyle müştekinin işyerinden hırsızlık yapma şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143. maddeslerine uyan hırsızlığın yanı sıra, TCK’nın 37. maddesi yollamasıyla aynı Yasanın 116/2-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan geceleyin işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçunu da oluşturduğu değerlendirilip sonucuna göre, 765 sayılı TCY ile 5237 sayılı TCY’nın ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan yasanın belirlenip gereken hükmün verilmesine, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 28.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.