Yargıtay - Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/838 Esas 2015/166 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/838
Karar No: 2015/166
Karar Tarihi: 14.04.2015

Hakaret - tehdit - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/838 Esas 2015/166 Karar Sayılı İlamı

Özet:

18. Ceza Dairesi tarafından verilen bir kararda, bir kişi hakkında hakaret ve tehdit suçlamalarıyla mahkumiyet kararı verildiği belirtiliyor. Kararın temyiz edildiği ve incelendikten sonra hükümlerin yerinde olduğu sonucuna varıldığı ifade ediliyor. Ancak, sanık için uygulanan hak yoksunluğu süresinin yanlış hesaplandığı ve kayıtlı bir adet hafıza kartı hakkında bir karar verilmediği kaydediliyor. Bu hataların düzeltilebilir nitelikte olduğu belirtilerek, kararın detaylarına 5237 sayılı TCK'nın 53/1-(c) maddesiyle ilgili düzeltmeler yapılması gerektiği vurgulanıyor. Bu maddenin sanığın kendi altsoyu üzerindeki hak yoksunluğunu sınırlamak üzere koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerekliliği ve Adli Emanetin 2009/835 sırasında kayıtlı olan hafıza kartının dosya içerisinde delil olarak saklanılması gerektiği ifade ediliyor. Kararın detaylarını açıklamak amacıyla, TCK'nın 53/1-(c) maddesi hakkında ayrıntılı bir açıklama yapılması gerektiği ve Adli Emanetle ilgili yasal düzenlemelerin detaylı bir şekilde araştırılması gerektiği belirtiliyor.

18. Ceza Dairesi 2015/838 E. , 2015/166 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hakaret ve tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen durışma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
1-TCK"nın 53/1-c. maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu bakımından koşullu salıverme tarihine kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
2- Adli emanetin 2009/835 sırasında kayıtlı bir adet hafıza kartı hakkında karar verilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık müdafiinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye aykırı olarak, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-(c). maddesinde yer alan hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması, yine "Adli Emanetin 2009/835 sırasında kayıtlı hafıza kartının dosyada delil olarak saklanılmasına" ibaresi eklenilmesi biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükümler, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 14/04/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.