Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8983 Esas 2020/2214 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın “2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; sanığın faturaların gerçek alışverişlere dayandığını beyan ederek suçlamaları kabul etmemesi, sanık hakkında tanzim edilen 30.03.2012 tarihli ve 2012-A-557/5 sayılı Vergi Suçu Raporu ve eklerinde sanığın alışlarının %99,1‘nin sahte veya taklit faturalarla belgelendirilmesi nedeniyle sahte fatura düzenleyicisi olduğu yönünde tespitlerde bulunulması ve Gaziantep 2. Vergi Mahkemesi‘nin 30.04.2013 tarihli 2012/879 Esas ve 2013/392 Karar, 2012/880 Esas ve 2013/393 Karar, 2012/881 Esas ve 2013/394 Karar sayılı ilamları ile “sanığın komisyon karşılığında piyasaya sahte fatura düzenlediğinin söylenebilmesi için sadece alış faturalarının sahte olduğundan hareket etmek yeterli olmayıp, satışlarının dolayısıyla satış faturalarının sahte olduğunun şüpheden uzak somut delillerle ortaya konulması” gerektiğinden bahisle vergi cezalarının iptaline ilişkin davaların kabulüne karar verildiğinin anlaşılması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi bakımından;
1-Gaziantep 2. Vergi Mahkemesi‘nin 30.04.2013 tarihli 2012/879 Esas ve 2013/392 Karar, 2012/880 Esas ve 2013/393 Karar, 2012/881 Esas ve 2013/394 Karar sayılı dava dosyalarının aslı yada onaylı birer suretlerinin dosyaya getirtilmesi,
2-Sahte olduğu iddia olunan faturaları kullanan mükellefler hakkında tanzim edilen vergi inceleme raporlarının dosyaya getirtilmesi, bu mükellefler hakkında “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma“ suçundan kamu davası açılıp açılmadığının araştırılması, dava açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosyaya intikal ettirilmesi,
3-Gerektiğinde faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim ve tesellüm belgeleri, bedelinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun, kanıtlama yeterliliği olan banka hesap hareketleri ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler, sanığın işletmesinin yeterli mal girişi olup olmadığı da dikkate alınarak, faturaları kullanan mükellefler ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
4-Kabule göre de;
a)“05.12.2008“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2008“ olarak eksik gösterilmesi,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.