Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2021/18158 Esas 2022/2562 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
05.06.2007 tarihinde sanığın yüzüne karşı verilen kararda temyiz süresinin başlangıcı için tefhim veya tebliğden itibaren başlayacağının belirtilmesi suretiyle yanıltıcı ifadenin kullanılması ve bu haliyle tefhimin Anayasa’nın 40/2, CMK.nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı anlaşıldığından sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve bu nedenle temyiz talebinin reddine dair 27.10.2021 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığa yüklenen suçun yasa maddelerinde öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e maddesinde belirlenen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, son kesen usulü işlem olan 06.06.2007 tarihli mahkumiyet kararından temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nun 66/1-e ve CMK.nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, Adli emanette kayıtlı suç eşyasının 5237 sayılı TCK.nın 54. maddesi uyarınca müsaderesine, 14.02.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.