Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17116 Esas 2021/20218 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/17116
Karar No: 2021/20218
Karar Tarihi: 30.11.2021

Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17116 Esas 2021/20218 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu kararda, Sanığın kamu malına zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verilmiş. Ancak mahkeme kararının açıklandığı tarihte sanığın cezaevinde olduğu ve kararın sanığa yüzüne karşı açıklanmasına rağmen, ceza infaz kurumuna vereceği bir dilekçe ile kararı temyiz edebileceği hususunun sanığa bildirilmediği ve bu nedenle de sanığın yanıltıldığı sonucuna varılmış. Bu nedenle, sanığın temyiz dilekçesinin süresi içinde olduğu kabul edilerek, yapılan incelemede temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı göz önüne alınarak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2020/17116 E. , 2021/20218 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmün açıklandığı tarihte sanığın cezaevinde hükümlü olduğu, duruşmaya katıldığı ve hükmün sanığın yüzüne karşı açıklanmasına rağmen, mahkemece kısa kararda sanığın cezaevinde bulunduğu gözetilmeyerek, ceza infaz kurumuna vereceği bir dilekçe ile kararı temyiz edebileceği hususunun sanığa bildirilmediği ve başvuru şekli konusunda sanığın yanıltılmış olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın temyiz dilekçesinin süresi içinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 30.11.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.