Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1856 Esas 2020/2190 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü:
... köyü muhtarı olan sanığın 2009 yılında yapılan seçim ile muhtarlığı devraldıktan sonra aynı köy halkından olan ve su paralarını ödemeyen ..., ... , ..., ..., ... ve ..."tenin aleyhine yapılan icra takibi sonrasında tahsil edilmesi gereken ve mahkeme kararıyla tahakkuk eden 2.965,34TL para yerine gecikme zamlarından ve icra inkar tazminatından vazgeçerek 1.515,00TL tahsilat yaptığı, köy tüzel kişiliği lehine olan 1.450,34 TL"lik alacaktan vazgeçtiği iddia ve kabul edilen olayda, dosya içerisinde örnekleri bulunan icra dosyalarının takipsizlik nedeni ile kapatıldığı anlaşıldığından olay ile ilgili ... Köyü muhtarlığı vekili Av. ..."ın tanık sıfatı ile bilgi ve görgüsüne başvurulmadan eksik araştırma ile sanık hakkında yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabule göre de;
1-Suçu 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Yasanın 53/5. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK"nin 51/3. maddesinde yer alan “Cezası ertelenen hükümlü hakkında, bir yıldan az, üç yıldan fazla olmamak üzere, bir denetim süresi belirlenir. Bu sürenin alt sınırı, mahkûm olunan ceza süresinden az olamaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, mahkum olduğu hapis cezası ertelenen sanık hakkında herhangi bir denetim süresinin belirlenmemesi suretiyle TCK"nin 51/3. maddesinin ihlali,
3-Yargılama giderinden sanığın sarfına neden olduğu 16,60 TL"nin 6352 sayılı Yasanın 100. maddesi ile CMK"nin 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 19 /11/ 2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.