MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın bilinen en son adresi olan duruşmada bildirdiği adresi yerine bu adresten farklı MERNİS adresine tebliğe çıkartılıp buradan iade dönmesi üzerine iki adresten de farklı bir adreste Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğ edilmiş olması usulsüz olup, sanığın öğrenmekle süresi içerisinde temyiz isteminde bulunduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
I- Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre;sanığın 04.06.2006 tarihinde işlediği uyuşturucu madde ticareti yapma suçuna ilişkin düzenlenen 09.06.2006 tarih ve 2006/263 esas sayılı iddianamede, sanığın kimlik bilgileriyle (Şükrü ... 1987 doğumlu) sanık hakkında dava açıldığı ve bu davaya ilişkin Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2006/206 Esas sayılı dava dosyasının 10.08.2006 tarihli celsesinde sanığın, kimlik tespiti sırasında kendisi yerine kendisiyle aynı adı taşıyan amca çocuğu katılan ..."in kimlik bilgileriyle savunmasının alındığı olay kapsamında, aynı dosya kapsamında ( ... ... 1990 doğumlu) katılan ...’in kardeşleri ..., ... ve ... ...’in de yargılandıkları ve bu şahısların da katılanın kimlik bilgileriyle savunmasını yapan sanıkla aynı celsede kimlik bilgileri alınarak dinlendikleri, bu şekilde sanık ...’in de duruşma zaptına diğer sanıklar gibi “... ... ...” olarak sehven yazılmış olabileceği, yine savunmasının tespiti sırasında başkasının kimlik bilgilerini vermiş olmasının, bu durumun mahkemece her zaman denetlenmesinin de mümkün ve gerekli olması nedeniyle sonuç almaya elverişli nitelikte bulunmadığından, atılı suçun unsurlarını oluşturmayacağı gözetilmeden sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
II-Kabul ve uygulamaya göre de;
Anayasa Mahkemesi"nin 10.04.2013 tarih ve 2013/14 esas, 2013/56 sayılı kararı ile TCK.nın 267/5. maddesindeki "...süreli hapis cezasına mahkumiyeti halinde, mahkum olunan cezanın üçte ikisi kadar hapis cezasına..." bölümünün iptaline karar verilerek 10.06.2014 tarihinde yürürlüğe girmesi karşısında, sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.