Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/655 Esas 2020/1433 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/655
Karar No: 2020/1433
Karar Tarihi: 02.03.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/655 Esas 2020/1433 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket, işçisinin işçilik haklarına ilişkin olarak iş mahkemesinde açtığı davada 9.468,61 TL ödemiştir. Ancak, davalı şirketin alt işverenleri de işçinin çalıştığı dönemdeki borçlarından sorumlu olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin talebi üzerine Mahkeme, 1.055,38 TL'nin davalılardan tahsiline, 4.343,41 TL'nin İM Insaat Ltd. Şti.'den ve 9.468,61 TL'nin İstanbul Marmara Yapı İnş. Ltd. Şti.'den alacaklıya ödenmesine karar vermiştir. Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiş ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. 4857 Sayılı İş Kanunu'nun 3. ve 6. maddeleri kararda belirtilen gerekçe olarak kullanılmıştır.

23. Hukuk Dairesi 2019/655 E. , 2020/1433 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalı şirketin işçisinin işçilik haklarına ilişkin olarak iş mahkemesinde açtığı davada verilen karar gereğince 9.468,61 TL ödediğini ileri sürerek 9.468,61 TL’nin ödeme tarihi olan 15/04/2014 tarihinden itibaren işleyecek ticari temerrüd faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, cevap vermemişlerdir.
Mahkememece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 3. ve 6. maddeleri gereğince alt işverenlerin işçinin çalıştığı kendi döneminden oluşan borçlarından sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 1.055,38 TL’nin ... İnş. Ltd. Şti’den 4.343,41 TL’nin ... Yapı İnş. Ltd. Şti’den 15/04/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, ileri sürülen temyiz sebeplerine göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA,492 Sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 02.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.