Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 14.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, tek yönlü asfalt kaplama yolda seyir halinde iken olay mahalline geldiğinde, kendisine hitap eden "Dur" trafik işaret levhasını dikkate almadan kontrolsüzce yola girişi esnasında, katılan ..."ın sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpması sonucu, ... ve ...’ın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde, ...’ın vücudunda 5. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, ...’ın vücudunda 3. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, ...’ın ise basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda; kazanın meydana gelmesinde sanığın tamamen kusurlu olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih 2017/463 esas 2018/20 karar sayılı ve 23/01/2018 tarih 2015/962 esas 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması şartları oluşmasına rağmen uygulanmamasına, tayin edilen cezaya, zararın karşılandığına, kararın usulsüz olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tayin edilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının gün para cezasına çevrilmesi sırasında, adli para cezasının tespitine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün dördüncü paragrafının çıkarılarak, yerine “Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının sanığın kişisel ve ekonomik durumu verilen hapis cezasının miktar ve niteliği dikkate alınarak TCK"nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün tebliğnamedeki isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.