Kamu Görevlisinin Resmi Belgede Sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2546 Esas 2020/6157 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu Görevlisinin Resmi Belgede Sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat

Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen beraat hükmünün 12.06.2015 tarihinde kesinleştiği, sanık müdafinin vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine dair kanun yararına bozma talebinde bulunduğu anlaşılmakla tebliğnamedeki (2) nolu düşünceye iştirak edilmemiş, mahallinde gereğinin ifası mümkün görülmüştür.
Sanık ... müdafii 24.09.2018 havale tarihli dilekçesinde duruşma talep etmiş ise de, süresi içerisinde duruşma talebinde bulunulmadığı anlaşılmakla sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteğinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 318. maddesi uyarınca REDDİNE, karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçundan mahkumiyet kararı verilmiş ise de, dosya kapsamından ele geçirilen sürücü belgeleri haricinde suça konu belgelerin çoğunluğunun renkli yazıcı ve fotokopi yoluyla tamamen sahte olarak oluşturulduğu ve mahkemece duruşma esnasında aldatıcılık niteliğine dair inceleme yapılmadığının anlaşılması karşısında, belgelerde sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdirinin hakime ait olduğu cihetle; suça konu belgelerin tamamı celp edilerek incelenmek suretiyle özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması ve denetime olanak verecek şekilde dosya içine konulması, aldatma kabiliyetinin bulunup bulunmadığı tartışılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile belgelerin tamamı hükme esas alınarak mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Sanık ..."ın UYAP aracılığı ile MERNİS üzerinden temin edilen nüfus kaydında, hükümden sonra 11.01.2019 tarihinde vefat ettiği belirtildiğinden, bu durumun kesin olarak tespiti halinde 5237 sayılı TCK"nin 64. maddesi uyarınca kamu davasının düşürülmesinde zorunluluk bulunması,
3-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafii ile sanık ... müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 22.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.