MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen Bakırköy 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 01.07.2005 gün ve 2003/70 esas, 2005/959 sayılı kararı 7201 sayılı Tebligat Kanunun 35. maddesine göre tebliğ edilmiş ise de; mahkemenin anılan kararının son kısmında yer alan kanun yolu açıklamasında 7 günlük temyiz süresinin ne zaman başlayacağının belirtilmediğinin anlaşılması karşısında; bu şekilde yazılan hükümdeki tefhimin T.C. Anayasası"nın 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2,232/6 ve 291/2.maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun yapılmadığı ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07.10.2008 gün 2008/1-192 esas ve 2008/214 sayılı kararı ışığında; yanıltıcı tarzdaki kanun yolu açıklaması düzeltilmedikçe ve düzeltilmiş şekliyle ilgiliye tebliğ edilmedikçe hüküm kesinleşemeyeceğinden, sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5252 sayılı Kanunun 9/3 maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilmemiş ise de, sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1-son ve 522 (pek fahiş) maddelerine göre sanığa alt sınırdan ceza verilmesi halinde bile 5237 sayılı TCK ile yapılan uygulamanın her durumda açıkça sanık lehine sonuç doğuracağı ve yine Mahkemenin karar gerekçesinde kararın dayandığı tüm delillerin belirtildiği, mahkemenin ulaştığı sonuçların açıklandığı, bununla birlikte kararın iddianame ve esas hakkındaki görüşe uygun olması nedeniyle bu yönde tartışılması gereken bir durumun olmadığı, ayrıca karar gerekçesinde sanıkların savunmalarından söz edildiği gözetilerek tebliğnamedeki (1 ve 2 nolu) bozma isteyen düşünceler benimsenmemiş, sanık ...’ın, arkadaşları ... ve ... ile beraber suç tarihinde geceleyin saat 03:30 sıralarında mağdurun işyerinin yerden 7 m. yükseklikte bulunan tuvalet penceresinden içeri girip, 4 adet bilgisayar kasası, 1 adet cep telefonu, 1 adet av bıçağı ve çek koçanlarını çaldığının anlaşılması karşısında; sanıkların eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesinde yer alan hırsızlık suçunun yanında, aynı Kanunun 116/2-4, 119/1-c maddelerine uyan işyeri dokunulmazlığını bozma suçunu da oluşturduğu gözetilerek bu suçla ilgili bir uygulama yapılmaması, yine suçun gece işlendiğinin anlaşılmasına göre, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi uygulanmamış ise de, mahkumiyetin doğal sonucu olarak infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suçu diğer sanıklarla birlikte işleyen sanığın neden olduğu yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulması yerine, 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı biçimde “müteselsilen tahsiline” biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘yargılama giderinin müteselsilen tahsiline” ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine “sanıklardan neden oldukları 39,15 TL yargılama giderinin ayrı ayrı alınmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.