Hakaret - tehdit - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/7843 Esas 2019/88 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/7843
Karar No: 2019/88
Karar Tarihi: 08.01.2019

Hakaret - tehdit - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/7843 Esas 2019/88 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hakaret, tehdit ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyet kararı verilmiş. Ancak, cinsel taciz suçundan verilen adli para cezası kesin nitelikte olduğu için temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun teşebbüs aşamasında kaldığı ve yanılgıya düşülerek hüküm verildiği belirtilerek, suçun asıl niteliğinin 109/2, 35. maddeleri gereğince belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, mağdurelere karşı yapılan tehdit eyleminin hürriyetten yoksun kılma suçunun unsuru olarak kabul edilmesi gerektiği belirtilmiş ve fazla ceza tayini yapıldığına dair hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise 5320 sayılı Kanunun 26. maddesi, geçici 2. maddesi, 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 317, 321 ve 326. maddeleri, TCK'nın 109/1, 109/2, 35, 43/2 ve 106/1.1 maddeleri geçmektedir.

14. Ceza Dairesi 2015/7843 E. , 2019/88 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret, tehdit, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında cinsel taciz suçundan doğrudan verilen adli para cezasının miktar itibariyle kesin nitelikte olup temyizi mümkün bulunmadığından sanığın anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında mağdur ...’ya karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve her iki mağdura karşı tehdit suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile tüm dosya içeriği nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dosya kapsamına göre, sanığın, olay günü mağdurların yaşadığı eve geldiği, mağdure Funda’yı kolundan tutarak zorla götürmeye çalıştığı sırada tehdit etmesi şeklinde gerçekleşen eylemin mağdure Funda’ya karşı bütün halinde tehditle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturup teşebbüs aşamasında kaldığı gözetilerek TCK"nın 109/2, 35. maddeleri gereğince mahkûmiyetine karar verilmesi yerine, suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek aynı kanunun 109/1. maddesi ile hüküm kurulması,
Sanığın her iki mağdureyi “sizi öldürürüm” demek suretiyle tehdit ettiğinin kabulüne göre, mağdure Funda’ya karşı bu tehdit eyleminin hürriyetten yoksun kılma suçunun unsuru olması nazara alındığında; sanığın mağdure Asiye’ye karşı eyleminin TCK"nın 106/1.1. maddesi kapsamında kalmasına rağmen koşulları oluşmadığı halde TCK"nın 43/2. maddesi ile arttırılmak suretiyle fazla ceza tayini,

Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan belirtilen ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 08.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.